it swurk hinget swier as fertriet oer it fjild
it ivige griis kringt hjir gûlend yn ’t grien
de blêdleaze beammen sy bidde yntins
mei útstrekte klauwen en smeke om kleur

druide wol ’k wêze, bedwelmje de wrâld
mar spreuken fan simmer dy noaskje my net
gjin magyske maitiid lit ’k los op dit lân
ik slach it mei sniejacht, beklaai it mei kjeld

o Noardlike Naasje, hear goed nei myn lûd
myn Fryslân befries wer, wurd Winterryk hjoed