Friedrich Hölderlin, Piter Boersma

Oan de sinnegod / Dem Sonnengott

logo.ensafh

 

Oan de sinnegod

Wêr bisto? dronken jokket de siele my
Fan alles fan dyn wielde, want nyskes wie ’t,
Dat ik it seach, hoe’t, wurch fan syn
Reis, de oanbidlike goadejonge

De jonge lokken baaide yn ’t wolkegoud;
En no noch eagje ik as fansels nei him;
Mar fier is er nei fromme folken,
Dy’t him noch earje, hinnereizge.

Dy leavje ik, ierde! ommers, do treurst mei my!
En ús fertriet dan omslacht, as bernesmert,
Yn slommersliep, en sa’t de winen
roetse en reauntsje yn ’t snarespul,

Oant him de masterfinger in moaier toan
Untlokt, sa boartsje dize en dream om ús
oant de beminde wer ferskynt en
Libben en geast har yn ús ûntstekke.

(Oersetting: Piter Boersma)

*

Dem Sonnengott

Wo bist du? trunken dämmert die Seele mir
Von aller deiner Wonne; denn eben ists,
Daß ich gesehn, wie, müde seiner
Fahrt, der entzückende Götterjüngling

Die jungen Locken badet’ im Goldgewölk;
Und jetzt noch blickt mein Auge von selbst nach ihm;
Doch fern ist er zu frommen Völkern,
Die ihn noch ehren, hinweggegengen.

Dich lieb ich, Erde! trauerst du doch mit mir!
Und unsre Trauer wandelt, wie Kinderschmerz,
In Schlummer sich, und wie die Winde
Flattern und flüstern im Saitenspiele,

Bis ihm des Meisters Finger den schönern Ton
Entlockt, so spielen Nebel und Träum um uns,
Bis der Geliebte wiederkömmt und
Leben und Geist sich in uns entzündet.

1 reaksjes op “Oan de sinnegod / Dem Sonnengott

  1. P. myn dútsk is te min mar dit leafdes fertriet is sa yn’t frysk deadlik….moai fers!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *