Woe ik in boek keapje foar
in omke dy’t in oanfaltsje hân hie
tocht ik der is in boekwinkel

yn it MCL, moatst miene, twa
Fryske boeken stiene der
en dy hied er sels thús wol

dat ik frege: wêrom
ha jim hjir net mear
Fryske literatuer

de frou achter de kassa seach my
fernuvere oan en sei: daar
vraagt nooit iemand naar

Soe ik in blomke meinimme
foar in operearre mem, út ’e
blommewinkel yn it MCL

wolst wol leauwe, net ien Frysk
kaartsje op ’e baly
en Hollânske wol hûndert

dat ik frege: wêrom
it fanke seach my oan
as kaam ik fan in oare planeet

en ik wit net wêr’t it meast om wie
om mysels dat ik dochs in kaartsje
kocht – de blommen wiene moai – of
om dy Friezen dy’t der net nei freegje

mar ik WÛN MY NOCH AL OP

Moatst net dwaan, sei F.,
it is net goed foar dyn hert