I.M. Wim Heins*
in trage skòkkerege slow-motion beelden- rétroperspektyf-
komt un stuk fan dyn kleurryk leven in
un smetteloas wit Hema-hemd foarbij
speulst met houten skyfkes dy’st sòrchfuldech opslaatst
as waardefolle kleinoaden
de oergeur fan fers saagd hout bepaalt dyn stemming
dúzend soarten brenge dij in un foarbije weareld
soekst moedech ferbining tussen Toen & Nu
rúkst en streelst ut rúw kwetsbere hout
probearst ròtting, wurms en skimmel foar te bliëven
as un minnaar streelst en skaafst ut onbewerkte hout
langsem toverst fan kapte bomen un kòstber instrúment
op ’e klanken fan ’e Ginhouse Blues Band klinkt un sentimental
journey fan un jonkje dat huppelend over de kletsnatte klinkers
in de Wommelster buorren ut evech leven tegemoet daanst
su leek ut teminsten
*Wim Heins was bekend gitaarbouwer
Wat een warm gedicht en dan dat Snekers !
Yn ’94 skreau Henk in bondeltsje fersen DEAGEWOANDEA, foarm jûn troch Gerrit Terpstra – de fersen binne yn harmoanikafoarm bûn tusken twa plankjes – in perfekt bondeltsje. Ien foarbyld –
foarby, foarby
foargoed foarby
dyn kâlde kokon
sa leech, sa stil
sa tsjuster
deagewoandea
en even earder –
…………….
dyn iiskâlde hannen
wurde net waarm
as ik dy streakje
mei myn fingers
Ik haw krekt ‘Stienkeal’ fan Elmar Kuiper lêzen dêr’t it earste fers ek oer in deade giet, en doe wie dat bondeltsje fan Henk tichtby.