Fryslân is gjin Súd-Tirol, betocht ik yn ’e fakânsje. Ik wie dêr en ik koe it net litte en hâld my efkes dwaande mei wat se dêr prate. Yn Súd-Tirol ha se om te begjinnen in trijetalige situaasje, dy’t mei de oarloggen hieltyd wer feroare, fan Dútsk nei Italiaansk en werom fan Italiaansk nei Dútsk. Eins wie it Ladinysk – ien fan de Reto-Romaanske talen – de iennige mar wol hieltyd lytser wurdende konstante. Om’t ik in Fryske Fries bin gie myn sympaty daliks út nei dy lytse taal. Dêr aanst mear oer.

Lês fierder by It Nijs