foar Corrie Rameau

allienech dy poëtise Fraanse achernaam fan dij
-binne de Rameau’s afstammelingen fan’e Hugenoaten?-
deed ut hart feller kloppen

dou, jonkje út de Winsemiusstraat fan ’e good-old Noarderhoek
sochst al froech dyn grênzen op as postboade in ut goddeloase Mokum
– un moai endsje ferder as de Ivige Leane dêr’t wij tegare
op goëdkope gympy’s de Avondvierdaagse bedwongen! –

sufeul jaren later sú ik dy monstertòcht op houtsjes
fan Nooitgedacht nòch wear us met dij ride wille over
ut bobbeltsje-ies fan de Franekerfaart richting ferlaten Turns

ut sal nou’t wij de ses krúskes op’e ruch hewwe
wel bij un nostalgys ferlangen bliëve
hoochút un slagje deur ut Wilhelminapark op sundachmòrren
op fraaie lakskoënstsjes met un print fan Herman Brood

tegare nòch een kear de Wilhelminaparkgeiten skillen
– fan buurman Earpeltsje Holkema!- foere
om dêrna op ut Ouden Van Dagen Bankje ut leven
over te eiden en stikum in un see fan nostalgy te fersúpen