Se stiet op it boppedek fan de boat dy’t krekt nei achten it haventsje fan Hooksiel ferlit en mei in rûme bocht oer bakboard de Waadsee opfart. It ôffarren wol se foar gjin jild bûten op it dek misse. Fyftich jier lyn hat se om dizze tiid hinne ek sa stean, ta de teannen út fereale op it famke nêst har, dat wol sa út de skroeven wie oer de sâltige seelucht, de lûden fan de mastersfûgels en it libbene praat fan de bern om har hinne dat sels har eagen flonkeren. By dy bern hiene twa heiten west mei in aparte Dútsk tongfal.

Lês fierder by Lomme Schokker