in ut sigerege houten hòk fan ouwe simen
-ongekroande petroalykoaning fan’e Legëan-
rúk ik ut foarjaar út myn jonge jongesjaren

siën ik hoe’t simen met syn knoestege brúnflekte hannen
fan ut ousneide riet wonderskoane eendekòrven flecht

hoar ik simen dy’t mij gratis en fergees de ferhalen fertelt
dy’t ik allienech mar ken út brúnkafte geskiedenisboekjes
over eiersoekers, fissers, stropers en lui dy’t dinsdachs
op ’e Sneker feemerk kwamen met kninen en
eksoatise eenden dy’t se foar un knappe pries ferkochten

simen fleurege blije man met deurleefde markante kòp
dy’t sumar ut liet Skeepken onder Jezus’ hoede speult
op ’e mondharmonika dy’t hij trouwens mûlharp noemt

ouwe simen wat un baas, wat un smoarrike kearel tòch
in ut ouwe sigerege hòk dêr’t hij eendekòrven flecht
as un ware levenskunstenaar dy’t der weze mach