Fan 24 augustus ôf oant 1 oktober hâldt Anne Feddema ta yn it Ierske Galway, dat Kulturele Haadstêd is yn 2020. Hy is útnûge om diel te nimmen oan in ynternasjonaal projekt dat Óró hjit en dêr’t keunstners, dûnsers, skriuwers, muzikanten en byldzjend keunstners út Baskelân, Wales, Cornwall en Ierlân dielnimme. De bedoeling is om acht foarstellings te meitsjen dêr’t it firus en taal in wichtige rol yn spylje sille. Anne Feddema sil ferslach dwaan fan syn aventoeren op Ensafh.
Jankfoddeteksten…mar net
Noch mar in skoftke en dan binne der al testútfierings foar selektearre publyk. Dat publyk bestiet lykwols út 33 persoanen, mei ús ploech derby, mei elkoar 50 minsken. Mear mei, fanwegen koroana net. Der binne 8 offisjele foarstellings.
Al mei al sille in pear hûndert minsken it sjen kinne. Tsjûgen fan ús bloed-, swit- en trienneteäter.
De pear oerkes dat wy net yn it âld fabryk ompankoekje kin ik skilderje én ik lês…ik haw Ingelske poëzij by my, meinaam fan hûs.
Fersen fan William Wordsworth (1770-1850).
Wordsworth joech it gewoane, deistige wer yn byldzjende, heldere, klearlûdige taal.
De dichter hat grif in soad ynfloed hân op minsken as bygelyks Charles Dickens (1812-1870).
Wordsworth hat in skerp each foar sosjale misstannen en in grut ynlibbingsfermogen.
It folgjende fers kin ik net lêze sûnder wiete eagen en pikefel.
The Reverie of Poor Susan
At the corner of Wood Street, when daylight appears,
Hangs a Thrush that sings loud, it has sung for three years:
Poor Susan has passed by the spot, and has heard
In the silence of morning the song of the Bird.
‘Tis a note of enchantment; what ails her? She sees
A mountain ascending, a vision of trees;
Bright volumes of vapour through Lothbury glide,
And a river flows on through the vale of Cheapside.
Green pastures she views in the midst of the dale,
Down which she so often has tripped with her pail;
And a single small cottage, a nest like a dove’s,
The one only dwelling on earth that she loves.
She looks, and her heart is in heaven: but they fade,
The mist and the river, the hill and the shade:
The stream will not flow, and the hill will not rise,
And the colours have all passed away from her eyes!
Wurd ik in sentiminteel âld baaske?…Wa wit?…ik fyn it gewoanwei in prachtfers. Op ien of oare wize brocht it my noch in oar fers yn ‘t sin, dêr’t ik deselde gefoelens by krij as ik it lês.
Nammentlik: Das Mädchen aus der Fremde fan de Dútske dichter Friedrich Schiller (1759-1805)
Das Mädchen aus der Fremde
In einem Tal bei armen Hirten
Erschien mit jedem jungen Jahr,
Sobald die ersten Lerchen schwirrten,
Ein Mädchen, schön und wunderbar.
Sie war nicht in dem Tal geboren,
Man wußte nicht, woher sie kam,
Und schnell war ihre Spur verloren,
Sobald das Mädchen Abschied nahm.
Beseligend war ihre Nähe,
Und alle Herzen wurden weit,
Doch eine Würde, eine Höhe
Entfernte die Vertraulichkeit.
Sie brachte Blumen mit und Früchte,
Gereift auf einer andern Flur,
In einem andern Sonnenlichte,
In einer glücklichern Natur.
Und teilte jedem eine Gabe,
Dem Früchte, jenem Blumen aus,
Der Jüngling und der Greis am Stabe,
Ein jeder ging beschenkt nach Haus.
Willkommen waren alle Gäste,
Doch nahte sich ein liebend Paar,
Dem reichte sie der Gaben beste,
Der Blumen allerschönste dar.
Ik bring it ek om diversiteit yn ‘e poëzij te bringen.
Hawaranyway…ik kom hast dy kanten wer op.
It wie oant no ta in geweldige ûnderfining mar
ik haw der stadich oan ek myn nocht wol wat fan.
Ik langje nei myn souderatteljee en myn dierberen.
Ja de triennen komme ek sûnder poëzij…of fersin ik my…en is alles poëzij…dát sil it wêze.