W.F. Hermans syn Mandarijnen op zwavelzuur haw ik lang lyn mei wille lêzen, krekt as syn boek Onder professoren. It fileine fan de tûke, selsstannich tinkende man hie wat ferfrissends. Boppedat wie it goed skreaun en faak grappich. Fan de ‘grote drie’ wie Hermans myn favoryt.

Wilens is it lang lyn dat ik wat fan him lêzen ha en ik freegje my ôf oft ik der no noch aardichheid oan ha soe.

Lês fierder by It Nijs