‘Dit is myn earste printeboek. Ik woe wat moais meitsje foar ús soan Hidde, dy’t no seis jier is. Dat waard Omke Ûle past op. Ik ha earst it ferhaal betocht en op rym skreaun. Doe’t ik dêr tefreden oer wie, ha ik de yllustraasjes derby makke. It is echt in printeboek foar pjutten en beukers, mei in soad byld en net tefolle tekst.’

‘Ik kin net op in keammerke sitten gean en op kommando in ferhaal betinke, dat wurket foar my hielendal net. In idee foar in boek komt spontaan omheech buorreljen. Dat is moai, mar ek ûnhandich, want meastal bart soks as it my hielendal net útkomt. Omdat ik ûnder de dûs stean, of oan it hurddraven bin, dus echt op sa’n momint dat ik ek gjin pinne en papier by my ha om gau wat op te skriuwen. As dat slagget set ik dan in oantekening yn myn telefoan, dy’t ik letter útwurkje. En soms fyn ik it dan hielendal net mear sa’n goed idee, mar dat is net slim, der komt altyd wol wer wat nijs.’

Lês fierder by Heit & Mem