Ik sjoch dy rinnen op ’e dyk
Tsjuster tsjin de lege loft

It waait troch dy hinne
En fûgels nimme besit fan dy

Dû kenst my net wylst ik
Yn dy as in fûgel bin

Dwylsinnich
Longerje nei dyn loft

Lokjend leaf ha
Lang en tear

Krekt skuort in wynpûst
In kriezende flecht seefûgels útinoar

Astû ôfwêzich seist
leafste

Ik slach stikken tsjin de dyk
Besmodzje balstiennen

Wylstû gewoan
Fierder rinst