In minske is in nuvere fûgel, foaral as it giet om it uterjen fan gefoelens. Hoewol’t men in hiel folk fansels nea yn in fakje plakke moat, hawwe wy Friezen der wis en wrachtich problemen mei. No ja, lit my mar sizze dat ik soks faaks lestich fyn. Mar fan ’e wike wie it efkes oars.

Us âldste soan wie in pracht fan in standbouprojekt gund. Foar in ferneamd printbedriuw yn Dokkum mocht er foar in fakbeurs yn Gorinchem in tige yngewikkelde presintaasje opbouwe. Mei in team fan sa’n tweintich flinke trochpakkers moast dat it ôfrûne wykein op tiid te realisearjen wêze. De soan hie oars yn it foar al ynskatten dat de opboutiid eins te koart wie. Aldmantsje dus ek mei, om wat yn ’t paad te rinnen, hjir en dêr wat te montearjen of oan te sluten en – om earlik te wêzen – ek om stikem wat te genietsjen fan wat de bern úteinset hawwe. Ik uterje myn djipste gefoelens net sa faak en sil dy ek en foaral net sa gau yn in kollum plakke, mar dat wykein wie dizze âldkeardel mar wat grutsk op syn bern. En dat ik dit no samar doar te uterjen, komt mei troch Pyt. Waarman Pyt.

Lês fierder by It Nijs