as in boartlik bokje yn ’e greide
springt de kul
asto him tútsje wolst
mei losse hannen

rêdst it net op,
lakest,
eagen ticht,
hier foar de eagen,
lakest dy slop

dan streakest it hier
fan ’e eagen
en fangst mei beide hannen
de wylde kul

stekst de tonge út
en slikkest de ikel –
deselde kleur,
like wiet en swiet

dan klamst dyn folle lippen
om de fêstsetten kul
en sûgest deroan,
as in toarstich geitsje yn ’e greide
dat drinkt by de mem