En dan hawwe wy der samar in âlde Fryske komponist by, út Wier noch wol. Kees Kuiken beskriuwt yn it net genôch te priizjen blêd fan de Stichting Alde Fryske Tsjerken hoe’t er mei tank oan Suffridus Petrus syn boek oer Fryske skriuwers en gelearden út 1590, op it spoar set waard fan Fredericus/Feico Viaerra. Suffridus hat de man persoanlik kend. Kuiken ûntdekte ûnder oare dat Feico yn 1554 yn de universiteitsstêd Leuven studearre. Petrus Phalesius, de Leuvenske boekhanneler en printer, brocht tsien jier letter Feico syn boek út mei komposysjes foar de cythara, in foargonger fan de lút. Neist in inkeld gedicht is dit it iennichste wurk dat oant no ta fan de ynwenner fan Wier oerbleaun is. Miskien komme syn mearstimmige lieten ek nochris foar it ljocht. Wy litte hjir ien side út it artikel fan Kees Kuiken sjen. It is de muoite wurdich om it hiele stik te lêzen en syn speurtocht nei te folgjen, dêr’t in ferdwûne grêfsark in wichtige rol yn spilet. Wa’t him opjout as stiper fan de Stichting Alde Fryske Tsjerken krijt it desimbernûmer fan 2022 grif tastjoerd.
In oare komponist út de Fryske lannen, fan krekt wat earder, is fansels de humanist út Baflo, Rudolf Agricola (1443-1485). Hy wie ûnder mear in grutmaster op it oargel. Hjir en dêr is noch wolris in stik fan syn muzyk te beharkjen. It soe moai wêze as wy ek ris in dûnske fan Feico Viaerra op de cythara hearre. Wa wit fielt ien him roppen?

Boarne: Alde Fryske Tsjerken, nr. 28, desimber 2022

Klik op it plaatsje foar in grutter byld