Omdat ik gjin rydbewiis ha, is it in hiel oe heden om op Twadde Krystdei fan Ljouwert nei Surhústerfean te kommen. Earst mei de trein nei Bûtenpost, en dan mei in Opstapper (minstens in oere yn it foaren skilje) it lêste stikje. Yn de trein kin ik wol moai lêze, ik ha Fol gas sudenop fan Jelle Kaspersma (1948-2019) mei. Al gau stopje ik it bondeltsje yn de rêchtas, benaud om it stasjon wer ris te missen.

Op it stasjon in frou dy’t nei Surhuzum moat en in heal Nederlânsk, heal Ingelsk pratende Afrikaan dy’t yn Koatstertille wurket. Hy is benaud dat er syn buske mist hat en syn telefoan is op. Ferline winter hie er dat ek; hy is doe troch de snie mar rinnende gien.

It falt allegear ta, even letter sitte we yn deselde bus. De pin docht it net, de oaren betelje cash en de sjauffeur freget oft se my in tikky stjoere mei. Ik ha gjin mobyl, dus der wurdt belle mei it haadkantoar. Fia de speakerfoan jou ik myn e-mail troch, se stjoere my in faktuer. Oars hiene se it frijskat, mar ik bin net allinne: ús Iwan rydt mei, dus dat wurdt 2 x 2,50.

Lês fierder by It Nijs