Hij knipperde as ’n opwonnen puppy doe’t ik op ’t ‘op slot’-knoppy drukte. Dat nam mij altyd foor him in, dat kwispelen met de lampen. Dut waar de leste keer.

Bart had krekt ‘t frijwaringsbewiis klaar maakt: ’t bewiis dat wij útnander binne. Myn trouwe Peugeot 207 wacht nou in genade op ’t hiem fan gerazy Kuiken op ’n koper. Ans wort ‘t de sloper. ‘Mooi op tiid foor oud en nij, kin-y op de hoek fan St.-Anne in de brând,” grapte Bart. “Dink d’rom, hin?” saai ik spytgnizend. “Dat binne gyn grappen.”

Monteur Bart het jaren foor de auto, en mij as bestuurder, sorgd. Hij stelde mij gerust at ik weer ‘s út Bakenland of Bretagne belde. At ik met ‘t koppelingprobleem nag wel thús komme kon. “Motst alleen niet stilstaan tidens de weromrais, dan komt ’t wel goed.”

Lês fierder by Stichting Bildts Aigene