Ik haw wolris in ferske yn ’e holle, of in stikje derfan – en ken it hiel goed, mar kom der dan net op wat it is! Hiel frustrearjend. Soks kin dagen, wiken duorje, hieltyd witst it hast, mar net hielendal. Lêsten ek wer, net mei in ferske, mar mei in dichtrigel. Dizze: “Ik stean hjir inkeld mar om nei de wrâld te sjen en om it ljocht dat yn my skynt te dragen.”

Lês fierder by It Nijs