De biografy over Jacobus Q. Smink (1954-2024), skreven deur Marian Hulshof (1951) toen Jacobus nòch leefde, het mij aardech bij de stròt pakt. In ut 271 bladsiden tellende boek dat as titel ‘Skitterje en skûlje’hat, is de ondertitel ‘Jimladream, it libben fan in bipolêre dichter’ en dat laatste krijt wel un heel soad andacht.

Ut literêre leven sneeuwt der deur onder, al is de groate fracht fersen, achter in’e biografy úteraard mear as ut suurtsje bij de boadskappen. Uteindelek draait draait ut dêr wel om.

Wat mij f’ral su bij de stròt grypt is dat deur Jacobus syn bipolêre stoornis ( ik kon ut begrip as ‘manys-depressyf) der allemaal problemen ontstaan. Inderdaad drank, nikotine en kannabis maakt mear kapòt as je lever!

Ut skrinende an Jacobus syn levensferhaal is dat dy bipolêre stoornis pas in 2004 in psygiatrise inrichting De Grote Beek (Eindhoven) fasteld is. Dan is Jacobus al 50 jaar! Hoe is suks nou tòch mogelek, der waren toen al sufeul insidenten weest dat ut tryst is dat de dichter nyt earder de júste midikasy kregen het.

Wat mij ok in dizze levensbeskriëving raakt is de enòrme liefde fan de twee susters Triertje en Sietske Smink foar hun broer Jacobus. Onbaatsuchtech, hyt suks loof ik.

Dat ik un groat antal namen teugenkom dy’t ik ok goëd ken maakt dat ik mij ferbonden foël met Jacobus, mar wel letterlek en figuurlek op oustaan. Herman Nijholt, noemt Jacobus Q. Smink in un persoanlek artikel op syn site https://klapwiekproducties.nl un ’bijna-vriend’. Dat hew ik dus ok!

At ik Jacobus teugenkwam op Frys literêre feestjes dan hadden we altyd útstekend kontakt en de opdrachten dy’t hij foar in syn gedichtebundels skreef waren ok persoanlek. Dy bundels bin ik wies met.

Bij ut lezen fan de biografy foël ik mij un bitsje un voyeur. Eigenlek wat ongemaklek. Ambivalente gefoëlens dus.