Interviewe, ik mach ut ferrekte graach doën. Al jaren doën ik dat sonder pen en notysyblòkje. Ik hew altyd myn Olympus Digital Voice Recorder-ke met. At it an ut interviewen bin wil ik de minsen ansiën, ut opskriëve leit mij feulstefeul ou. Opfallend is ok dat lui dy’t ik interview meastal binnen un halve minút ut kleine swarte apparaatsje fergete en nyt mear siën.
Interviewe doën ik op un heel soad ferskillende lokasy’s, fan kerk tòt kroech en alles wat der mar tussen in sit.
Ok bij minsen thús. Dat doën ik dan faak an de keukentafel. Altyd stel ik mij self eventsje foar en fertel wêrom ik interviewe joppech fyn: Ik hou fan minsen. En ut liefst fòlk met un flekje, in myn jargon de Paradysfogels. Mar ok in’e sakeweareld lope heel wat figuren om dy’t ik graach an ut woard laat.
Foarege week sat ik bij un oalybaron, dy’t mij un ferrekte interessant ferhaal fertelde over HVO 100 braanstòf. Ik had nòch noait fan HVO 100 hoard. Ut wurdde un interview in’e fòrm fan un hoarkolleezje. De petroaly-baron het ut mij haarfijn út’e doeken deen.
Interviewe doën ik faak na un briefing dy’t ik fan buroredakteuren metkregen hew, dat is wel su handech. De ferhalen dy’t ik ‘ophaal’ wurdde eigenlek altyd wel públiseard, ik skriëf dus in opdracht. Ik hew noait last fan deadlines, onder druk wurdt alles floeiber is nyt om’e nocht un klisjee! En klisjees kloppe altyd, anders binne ut gyn klisjees.
Foar de Friesland Post wurde de ferhalen dy’t ik anlever foar de rúbryk ‘Fertellers yn Fryslân’, altyd prachtech opmaakt. En immer meartalech: Hollaans, Frysk en in ut stads.
Foar mij is ut brúken fan ut Snekers en ut Frys naast ut Hollaans heel natuerlek. At ik met Snekers praat doën ik dat in’e taal fan ‘e stad. Bin ik in pak’um beet Hoarnstersweach dan skakel ik over in it Frysk. Ut binne myn ferskillende taaljaskes. Ut Hollaans en it Frysk binne foar anlearde talen. Ut Snekers learde ik oait op straat in un fòlksbuert fan’e Waterpoartstad.
Opfallend is dat ik un bitsje minsen út ut Frysk literêr sirkwy interview. Dat was 25 jaar leden wel anders. Ondertussen ontkomt mij nyt un soad wat der allemaal te rêden is. Ut binne trouwens wel heel faak deselde figueren dy’t foarbij komme. Ik weet nyt mear wie’t ut oait skreef: ‘De Frysk literêre wrâld is eins mar in stipke.’
Sú ut dat weze?