Andries Miedema

R.M. Rilke oerset (I)

logo.ensafh

DIE INSEL

Nordsee

I

Die nächste Flut verwischt den Weg im Watt,
und alles wird auf allen Seiten gleich;
die kleine Insel draussen aber hat
die Augen zu; verwirrend kreist der Deich

um ihre Wohner, die in einen Schlaf
geboren werden, drin sie viele Welten
verwechseln, schweigend; denn sie reden selten,
und jeder Satz ist wie ein Epitaph

für etwas Angeschwemmtes, Unbekanntes,
das unerklärt zu ihnen kommt und bleibt.
Und so ist alles was ihr Blick beschreibt

von Kindheit an: nicht auf sie Angewandtes,
zu Grosses, Rücksichtloses, Hergesandtes,
das ihre Einsamkeit noch übertreibt.

Rainer Maria Rilke

Ut: ‘Nieuwe Gedichten’, ed. P. Verstegen (Amsterdam: Van Oorschot, 1997)
Oersetter Peter Verstegen jout as kommentaar by dit gedicht, dat Rilke yn augustus 1907 op it waadeilân Pellworm wie.
 
 
 

IT EILAN

Noardsee

I

De floed dy’t ynbrekt feit syn wei troch ‘t Waad
en alles floeit oan alle kanten lyk;
it lytse eilân bûten leit bedaard
mei d’ eagen ticht; fertize draait de dyk

om syn bewenners, dy’t it libbensljocht
yn sliep oanskôgen, dêryn swijend ferskate
wrâlden ferwikselje en selden prate,
want eltse sin is as in deadsberjocht

foar eat dat út ‘e frjemdte oanspield is,
ta har kaam en bliuwt en sûnder útlis.
En sa is alles dat har loaits beskriuwt

fan jongs ôf: net foar har bestimd, te goed,
te grut, te grym, dat men ta harren stjoert
en dat har iensumens noch mear oerdriuwt.

Andries Miedema (oersetting)