Stean nochris stil bij: www.millenniumdoelen.nl
Ik sjoch mysels wat skiterich oan, yn ’e spegel. Falbile-tiid en noch gjin kollumtema. Misskien kin ’k wat opstekke fan Trinus yn’e Ljouwerter? Hmm. It neamen fan it wurd ‘bloedbesinking’ bedjerde op in terras syn iten. In misdied tsjin it libben, begien troch twa froulju. Hy neamde se ‘âlde wiven’. Op 3 oktober 2007 ( http://www.myneigeneker.nl/KOLLUMS.htm ) hat er oars sels mýn ytlust bedoarn, mei snijpraat oer de prûm fan syn frou. Mantsje Trinus. Mar ik hoopje dat er noch hiel lang trochskriuwe mei.
Sil ik froulik werwurd jaan? Harrejasses, nee. Ik set gewoan in ûntspannend masker op, út sa’n gratis meunsterpûdsje, ik sil gjin âld wiif wurde. (Kin ’k hjir wol sizze, myn bern lêze dit net, want it is Frysk.) Ik wriuw it spul op myn gesicht en tink oan myn skatten.
Betiden komt de memmerol my striemin út. Mei poëzij yn ’e holle omfoeterje moatte op it learen fan wiskunde, omdat de leave skat oars echt sitten bliuwe sil, dat wol net. Likemin as kollumskriuwe, as blykt dat der noch foarljochtingsjûn is en heit is ek op ’en paad. ‘Ja mem, it bryfke siet noch yn myn tas…’
Of, dochter bellet ûnder skoaltiid mobyl om neat, wylst ik my dreech de kop brek oer studinten, it systeem en de twivelgefallen. Wat is wiis? Is dat mantsje no echt sa ‘cocky’ as ik him ynskat nei fiif ynfallessen? Leart in tebeksetter him de goeie les? De administraasje moat no(!) de punten ha. Of, it foardiel fan ’e twivel? Myn eigen puber toant ommers ek sa faak krékt de ferkearde assertiviteit ynstee fan syn yntellekt. En as leararen dat net oppikke… Hè fergemy! Ik wol gjin mem wêze fan sa’n studint. Gjin skoaljuffer foar myn bern. En oarsom ek net, beide kearen! Ik wol ferdomme skriuwster wurde. Foardat ik in âld wiif bin, ja!
It maskerpûdsje seit: ‘Alsjeblieft. Een aardigheidje voor iedereen die moeder is of een moeder heeft.’ In kadootsje mei in ferwizing nei it fyfde Millenniumdoel. Ik tink oan ús mem. Minke. Jonge frou fan 68, mei grut sosjaal netwurk, krekt werom út it sikehûs. Ynfeksjegefaar betwongen, gelokkich! (Faaks hat Trinus har freondinnen op ’e tekst heard?)
Ik draai it pûdsje om: Awareness Mask. Stimuleert de Bewustwording. Maakt je bewust van je Enorme Rijkdom en Gezondheid.
Wylst myn hûd wyt en papiereftich oanfield tink ik oan Wil. Sy is ek mem fan in soan en in dochter, lykas ik. In moaie, enerzjike frou fan om-en-de-sântich. Mear ‘power en potential’ yn har donder as dy hiele Neeltsje Kroes, grutte karrieêrekânsen, mar har libben ferrûn oars.
Sy is myn krekt-net-skoanmem. Omdat ik 26 jier lyn in oare skoanmem keas, tref ik Wil mar inkeld. Har soan, noch altyd myn bêste freon, folle faker. Hy en ik binne it folslein iens: Wy hâlde ûnferbreklik fan elkoar, mar in relaasje en tegearre wenje? Nee. Soe net goed komme. Ik bin lokkich mei de twadde soan fan Eefje (in mem fan acht bern).
Wol gean ik der bliermoedich fan út dat ik ea noch wolris in âld wyfke wurde sil. Fansels kinne troch it libben alle sekerheden feroarje. Miskien lûke de soan fan Wil en ik oer tritich jier nochris tegearre itselde bejaardetehûs yn, wa wit.
Mar Wil sil nea myn skoanmem wurde. Net yn dit libben. Se sil net in âld wyfke wurde, want krekt nei memmedei kaam it wurd. Terminaal. ‘Tink yn wiken en dagen.’
Se kin al hast neat mear ite. Har soan sjoch ik no faker, mar Wil sil ik net mear moetsje en dêrom ha ik har in brief skreaun. De wurden foelen yn ien kear hielendal te plak, sûnder wrakseljen. Eins wie it boadskip simpel.
Wie dat altyd mar sa. Spitigernôch is it – yn freonskipspetearen op in terras, poëzij, kollums, studintebeoardielingen, it grutbringen fan myn eigen bern – meastal folle dreger de goeie wurden te finen. Sit de mem de skriuwster yn it paad? Of bin ik gewoan te bang dat se my in âld wiif fine?
As ik it masker ôfspiel fielt myn hûd lekker sûn. En jong! Soe it holpen ha? Ik tink oan de drokke plannen foar dit wykein. Eefje komt in jier tichter by de tachtich. Sil ik it no al doare, om tsjin har al itselde te sizzen as tsjin Wil?
‘Ik bin sa bliid datsto dyn soan op ’e wrâld setten hast.’
En dan sil ik dernei nei ús mem.