Sjochst it reade paad foar dy?
Kronkeljend tusken de grutte blêden
en de grouwe beammen fan in gruwelbosk?
Sjochst dy man, of nee, dy jonge,
sjochst dy jonge mei de strakke lippen?
Read is it paad dat foar him leit,
swart binne de blêden en beammen fan it bosk
en neist him rint in bleek famke, of nee, in frou
mei de hân yn ‘e bûse.
Wat wolsto, freget de man, of nee, de jonge.
Wat wolsto hie it famke, of nee, de frou sa faak frege.
Wat wolsto, raast er út en hy draaft.
De jonge draaft draaft draaft oer it reade paad,
fljocht hurd planten foarby, strûken foarby, beammen foarby,
snijt hurde lianen fuort, snijt taaie tûken fuort, snijt beamblêden fuort
hymjend, achter de pûst
en stapt mei wurge fuotten
wer fierder
oer it reade paad.
De frou rint achter him, bedaard,
en grutte blêden yn syn sicht
bewege risseljend út elkoar.
en smite tsjustere skaden op it reade paad
dat foar him leit.
Hy snijt lianen fuort, hy snijt tûken fuort.
Hy snijt blêden fuort, hy snijt hurd.
Lianen.
Tûken.
Blêden.
En tusken dy lianen, dy tûken, dy blêden,
tusken dy lianen en tûken en blêden
stjonkt de lucht fan de swarte
mank palmen en rintfearren,
ûnder blêden en woartels
yn de wiete humus fan it wâld.
Hy snijt lianen fuort – wurch, traach.
Hy snijt tûken fuort – wurch, traach.
Hy snijt blêden fuort – wurch, traach.
De swarte wit it allegear al
– fan har
– fan him
– fan doe
– en hoe bleek oft se nei trije dagen wie
– en fan it stjonken.
En de jonge, hy snijt alles fuort
fan it tsjustere sa tsjustere paad.
Hy snijt yn de lucht
sa tsjok as fleis
en har eagen achter him
helje him yn
en hy sjocht foarút
mar omleech
nei it tsjuster fan it paad
en hy set in stap
en in stapke
en
in
stapke
en it paad foar him is tsjuster
en de lucht
is ûnûntkomberens
en hy snijt in liaan fuort
mar gjin tûke
gjin blêden.
Se jout him út har bleke hân
yn it holst fan it wâld
dêr’t it tsjuster is en kâld
in glimmend mes
en se laket nei de swarte
dy’t wit wêrom’t se wyt is,
en dy’t tsjin de jonge seit fan:
Snij gjin lianen !
Snij gjin tûken!
Snij gjin blêden!
Snij!
Snij!
En de man, nee, de jonge,
slacht nei de swarte,
siket swart fleis
en in read paad
rint oer syn fleis
yn it tsjuster
fan it wâld.