Hein Jaap Hilarides

Hest hêst

logo.ensafh

Alle spoaren binne doadlopen in ’e seumer.
Ik wor woest fan ’e son die’t weer leger staat.
En ’t foetbalsesoen dat begonnen is om pionnen
Te fersetten foor kondisy, longinhoud die’t fort is.
Hoe sil ’t gekke leven ’t gekke leven ôfswere at
De maan rônd is as ’n tyt, de dâg hyt en de nacht koel?
Ik dink in eeuwigheden. Ik bin foor nou
Altyd an ’e gang.

Ik jaag de sesoenen op.
Appelbloesems ferdriif ik met sneeklokkys, de kouwe
Oastewyn driif ik met ’t hôndsdageweer foor my út.
Knoppen, blommen, fruchten, dooie blâden.
De maan giselt om ’t huus, in ’n slaapsucht,
Fan oast na west in ’n heldere sterrelucht.
Foorjaar, seumer, hêst en dooie winter
Feeg ik op ’n bult.

Ik hark de blâden an
Ik strooi nije grônd op ouwe, druk de bollen an
Ik lêg de stenen del
Ik lêg de stenen del en plant ’n nije moestún an
Ik meet de bêden op

Ik bin my bewust fan de helt,
Fan de pluzige bollepysten in de raidsloat,
’t Gegeven dêr’t ik ’t met te krijen hew, met de
Onomkeerbaarhyd fan de sesoenen en ’t eande
Fan de fruchtberhyd; en dat ’t leven gyn (over)
Draagster is fan leven; en dat tiid banaler
Is as ’t leven en dêrdeur
Dreeg te ferneren.

En ’t lând lait droog.
De wrede seeklaai het dorst fan ’t sogen
Fan de fruchten die’t
Gulzig as biggetsys in ’e grônd beten, de
Wrede seeklaai ’n seug.

’t Grâs is foor ’t lêst maaid dut jaar.
’t Spinrâg hangt en de linen binn’ kalkt.
Op ’t tegelpaad glînstere slakkespoaren in griis sonlicht.
De krússpin foor de portyklamp wacht.