Kertier
Alles dat fan my hâldt
stekt de bonken út, myn hûn,
myn freon, de fûgels dy’t
ik fuorje as it friest.
Dêrom hâld ik
fan deade dingen,
fan porslein, in skilderij,
fan in printe fers.
Oersetting: Edwin de Groot
Tijdverblijf
Alles wat van mij houdt
gaat dood, mijn hond,
mijn vriend, de vogels die
ik voer geef als het vriest.
Daarom houd ik
van dode dingen,
van porselein, een schilderij,
van een gedrukt gedicht.… Lês fierder
Plat op ‘e rêch de lange leppelearen,
lei hazze yn ’e greppel op ’e skûl,
en ik, wyls dat ik neieroan kaam, die,
myn taak as driuwer dus fersaakjend, as
waard er net sjoen, net de eagen pûljend
yn noed, in lege blik as seach er my net,
net achter my de wide frijheid, mar
in neat yn him, in gat dêr ‘t er foar lei,
te djip, te breed en doar te springen.
Doe, mei in stap fan my oan him foarby,
yn ien tel wie er fuort – my omdraaiend
(flok út ‘e sleatswâl wei, lykwols gjin skot)
seach ik him útnageljen nei de hoarizon,
al hast in stip op wyt beferzen klaai.… Lês fierder
Fan glês it brekken is de debútdichtbondel fan Elske Kampen.
Mei it gedicht ‘Altyd de loft’ wûn Elske Kampen de JM-priis en oan dat gedicht wie al te sjen hoe ryk har taal is. Lyksa oan de publikaasjes yn de bekende Frysktalige tydskriften en de Rely Jorritsma-prizen dy’t sy al wûn hat.
De poëzy fan Kampen sjongt. Op it omkaft wurdt de taal ‘in gefoelich ynstrumint fol meldijen’ neamd.
It ûntbrekt yn dizze muzyk lykwols net oan wurden dy’t men ek faak yn oare poëzy tsjinkomt en dan faak yn konstruksjes dy’t foar de lêzer absolút neat mear oerlitte. Dat alles op papier sein wurdt en klear.… Lês fierder
’t Is hânwurk en noait dien dit
op ’e taast fiskjen. Stiiffêst
neidripjend mei wat eefkes net mear stilstiet.
Losheakke, it segel derôf
Dan mar hoopje dat dit skeppen yn bûsen stekt.
Oaren der op syn heechst noch in tikje tsjinoan jaan moatte,
lichtwol noch wat opdippe dat ik net omeide haw.
Dat is net ûngeryflik, ik bin poreus.
Lit it mar welje, oprispje dan
eat fan besaksel foar ’t ljocht.
Soer of soerich as it ferweecht in hoart
fertroebelet alear’t it delsaait.
Faaks dat myn klapwjukjen flechtich
it ôffeljen strjemmet of opmoediget miskien
wat fan ’e grûn komt wer
yn ’t sied sjit.… Lês fierder
Ut ’e wyn lês ik dat by Bloksyl de maityd ynslein is, grienstoppele
beammeguod sêftgrien de eksploazje rûzemuozzet.
J.C. Bloem leit in eintsje fierderop bedobbe, earne
wurden as sompich en himelspegeljend oer ribben waaie.
Wat hichte hat, hjit al gau fan dyk, somtiden sels wat mei kaal en berg
of soe der in beammegrins wêze. En alpenweiden mei fee, gjin reid
mar dikbillen by Blankenham en hoannen
dy’t kening kraaie oer tsjernjende oksen.
’t Is bûter oan de galge. ’t Is neven en fytse, flokke
op smelle brechjes wachtet oktober
en ûnthjit in roerleas bestean. … Lês fierder
Edwin de Groot, presintator Literêr Sirkwy: 28 maart is de lêste ôflevering fan it Literêr Sirkwy, edysje 2009/2010. Yn Drachten. Dan sit it der foarearst wer op en sil der troch it Skriuwersboun sjoen wurde nei hoe’t it yn ’e takomst fierder moat mei dit “ynstitút”. Want bliuwe moat it Sirkwy wol fansels. It hinget no tefolle op ien/twa persoanen en dat is te krap, te kwetsber. En wêrom moat dat ynstitút dan bliuwe, de Groot? Freegje jo? Wêrom bliuwe? No sjesa, it Sirkwy is net allinne foar de dichters in aardich poadium en fertoan jo keunsten, it is ek in poadium foar NIJE dichters dy’t wat foardragen oanbelanget noch gjin of kwalik fleanoeren makke hawwe.… Lês fierder