‘It moat oars,’ flok ik binnenmûlsk en rôlje de hannen ta fûsten. ‘It is al te lang sa trochgien, as ik der no neat oan doch, rint it folslein út de hân.’
Ik rin nei de kuolkast ta. Ik haw it fleske suver earder oan ’e hals as dat ik de dop der ôfwipt haw. It is de langst nei feroaring dy’t my sa toarstich makket.
Sadree’t ik bûten stean en de frisse jannewarislucht opsnúf, bin ik al net mear sa wis fan de saak. De eardere lilkens sakket my as it moed yn de skuon. ‘Wat no as se…’ mompelje ik healslachtich.… Lês fierder

Geart Tigchelaar hat in moai blok om west op ‘e fyts fan ‘t simmer. Dat hat him in weareld oan ynspiraasje foar gedichten en ferhalen jûn. Yn dizze rige skriuwt er ferhalen dy’t situearre binne yn de lannen dy’t er oandien hat. De skriuwer/fytser hat der sels in gruttere of lytsere rol yn. Hjirby it njoggende ferhaal.

Mei de sliep yn ’e eagen en in bak kofje yn de hâlder oan it dashboard gappe er him de earste kilometers oer it rûzjende asfalt. It waar siet alteast mei, de sinnebril moast dy moarns fuortdaliks al op. Nei’t er him by in grutte pomp wat opfrist en skeard hie, fielde er him al aardich better.… Lês fierder

Geart Tigchelaar hat in moai blok om west op ‘e fyts fan ‘t simmer. Dat hat him in weareld oan ynspiraasje foar gedichten en ferhalen jûn. Yn dizze rige skriuwt er ferhalen dy’t situearre binne yn de lannen dy’t er oandien hat. De skriuwer/fytser hat der sels in gruttere of lytsere rol yn. Hjirby it achtste ferhaal.

Ik koe har teminsten noch meikrije om mei my de bosk yn de beien te plôkjen. It moast foar de helsdoarren weikomme, mar ik hie it rêden. Mar om mei my de hiele middei yn it bushokje te stean woe se net. Stel je foar dat se ris sjoen wurde soe troch har freondinnen.… Lês fierder

Geart Tigchelaar hat in moai blok om west op ‘e fyts fan ‘t simmer. Dat hat him in weareld oan ynspiraasje foar gedichten en ferhalen jûn. Yn dizze rige skriuwt er ferhalen dy’t situearre binne yn de lannen dy’t er oandien hat. De skriuwer/fytser hat der sels in gruttere of lytsere rol yn. Hjirby it sânde ferhaal.

Hy fynt it ljochtknopke gau genôch op ’e taast njonken de doar. Sa as altiten fielt er te leech en moat er sa’n sintimeter as fiif omheech foar’t de keamer poatsjebaait yn it sunige ljocht dat de skimerlampe jout. Foar’t syn eagen goed en wol wend binne, hat er de kofjepot al oansetten en pakt er in stikje bôle út de pûde wei.… Lês fierder