Gent moast sa’n moaie stêd wêze, in soad kultuer ek. Wy moasten dêr sels mar ris sjen en in kearke net, lykas oars, trochjeie nei Frankryk.

Wy moasten fansels nei it SMAK, [Stedelijk Museum voor Actuele Kunst] ferneamd fanwege de spraakmeitsjende tentoanstellingen fan hypermoderne keunst.

2 frachtweinen fol

De earste seal biedt in ferrassend útsjoch op in foto fan in ûnbidige hal. It glês spegelet de seal dêr’t wy yn steane, seal en hal mjukse troch inoar hinne.
Ferhip, dêr beweecht wat: in pear minsken, in heftruck…
De skiedingswand blykt fan glês en wy sjogge yn dy hal, mei panoramysk effekt, de technyske tsjinst fan it museum oan it wurk.… Lês fierder

Ut in neilittenskip krige ik sa’n 70 boeken fan Simon Vestdijk. No hâld ik net sa fan Vestdijk, dus wat moast ik mei safolle boeken?
Ik set se mar op Marktplaats. In dei letter komt der in mail binnen fan in man dy’t € 20,- biedt en se fuortendaliks ophelje wol. Dat is my te min. Lit se dan mar stean.
As twadde meldt him in man dy’t alles wol hawwe wol, mar de priis is him te heech.
We hantsjebakke digitaal en komme út op 65 euro foar 26 boeken, dêrby 6 hardcovers. En se binne allegear noch moai.

Fan ’e middei soe er delkomme.… Lês fierder

Se steane op ’e nominaasje foar it mes fan ’e minister & wethâlder, mar pakke noch gau even út. De biblioteken. Gratis boeken!
Yn in fleurich omkaft, tekst yn read wyt blau, swart en noch in stikje giel, jouwe se elk dy’t wol, in eksimplaar fan De Grote Zaal fan Jacoba van Velde.

In topper, in roman dy’t yn 1953 yn Nederlân útkaam en dêr’t neat fleurichs oan is.
In âlde frou kriget in harsenynfarkt, rekket ferlamme en bedarret yn in ferpleechhûs.
Dêr kriget se te meitsjen mei de hjoed noch altyd problematyske kanten fan de âldereinsoarch, hoewol’t der op dat terrein sûnt de jieren ’50 wol ferbettering kaam is, foarmje de omstannichheden yntramuraal [fral ferpleechhûzen], noch altiten in djippe yngreep yn it libben fan âlde minsken.… Lês fierder

Freegje ris: wa wie de frou fan Theo van Doesburg [1883-1931]. Hast elk komt dan mei Nelly. Sy en Theo diene mei oan de lêste Dada fjildtocht troch Nederlân yn 1923, dy’t yn Drachten einige mei it ferneamde optreden fan Kurt Schwitters. De Doesburgen en oare dadaïsten lieten it hjir oan Schwitters oer. Oant safier bekende kost.
Dêrnei bringt it boek Avantgarde! Voorhoede? 1) dat ik foar in pear euro’s op de iepen dagen fan Steven Sterk keapje, my op in nij spoar. Want dêryn fyn ik in opmerking oer de earste frou fan Van Doesburg: Agnita Feis [1881-1944], wylst ik net iens wist dat er mear froulju hân hie.… Lês fierder

Yn ’e fakânsje doarmen myn tinzen nei fakânsjefoto’s. Dy fan it type: Heit by de dom fan Keulen en mem by de fontein, ensafuorthinne. Jo wolle thús sjen litte wêr’t jo taholden ha. Sokke foto’s knip ik net faak mear.

Sa wiene wy yn Mostar en Sarajevo.

Yn Mostar is de antike brêge – de Stari Most – in toeristyske topper en in symboal foar de relaasjes tusken de ferskate groepen. Yn fotoboeken, op wandbuordsjes en aansichten, oeral sjochst de Stari Most.

Yn Sarajevo seagen wy de brêge dêr’t Ferdinand fan Eastenryk deasketten waard en WO I losboarste. Minder bekend is de brêge fierderop út de wurkpleats fan Eiffel.… Lês fierder

Jierren lyn wienen wy op ‘e fyts yn Rouen, op ’e stedskemping. Dy wie mar lyts, mar krige in soad gasten. De kempingbaas en syn help organisearren it sa dat elk plak krige. Mar dan stiene de hearrings fan de ien sa omtrint yn ’e tinte fan de oar. De beide mannen, foar’t se op bed gyngen, makken noch in rûntsje. Wat hiene se de puzzel wer moai oplost.

Dat koene wy ynstimme, mar kaam men yn de toiletromten, dan lei dêr noch in moaie taak foar in pear wurknimmers. De dûsen wiene fet fan de sjippe, oeral swarte hierren oer de flier en de húskes wie ek wol oan te sjen dat men net de earste klant wie.… Lês fierder