Ik seach werris dy prachtfoto fan dûnseres Gret Palucci dy’t yn de sammelbondel i 10 stiet. In spektakulêre sprong. Mar in hiele foarstelling fan har soe oan my net bestege wêze.

Ut: i 10 de internationale avant-garde tussen de wereldoorlogen, een keuze uit de internationale revue i 10 [1963]

Ik ha nea in [betûft] dûnser west. By Frans Wuits – dy’t yn de jierren ’60 dûnsles joech, yn it sealtsje achter kafee L. Ekkers – kaam ik net fierder as fokstrot en wals, de tango is net foar my útfûn.
Ik wie yn Tsjechië ris tafallich by in live-optreden fan in groep dy’t moderne dûns brocht.… Lês fierder

Wat in grouwélige idioaten om yn in drok kafee in kouwe mei 50 sebrafinken iepen te setten. Mei de dronken kop!
Sebrafinken noch wol. Sebrafinken binne de leafste fûgeltsjes dy’t ik ken.
Froeger al, doe’t ik noch op skoalle gong, hie ik in pearke yn in foliêre makke fan in âld dressoir. Dy bistkes wiene altyd sa tierich, it wiene ek hiel goeie brieders. Yn in omsjoch hiene se in nust mei aaien, gongen der om bar op sitten en dêr kamen de jonkjes al.
Prachtich fûn ik dat hiele proses.

Neffens de krante, it wie febrewaris, hie de kafeebaas de finkjes loslitten.… Lês fierder

Der wurdt in soad praat oer minsken dy’t te min nei keunst sjogge, mar kin it ek te folle wêze?

Yn de barm fan ’e Noardersingel, hoeke Spanjertsleane leine op in moarntiid de ûnderdielen fan in nij keunstwurk.
It is troch de gemeente Ljouwert oan de buert skonken en makke troch Ivo Nijering út Beetstersweach.
Hy betocht in konstruksje dy’t mei losse ûnderdielen – lykas Lego – nei alle kanten út te wreidzjen is. In soarte fan prefab-keunst fan fersinke izer, mei in pear flappen en in skeane kant mei in bytsje ovale plaat.
Mei bouten kinne de peallen ferbûn wurde.… Lês fierder

De sosjalist Vitus Bruinsma [1850-1916] wie gjin gefaarlike anargist. Tocht ik.
Dat feroare doe’t ik syn namme seach op it omslach fan de brosjuere De kunst om een machine te bederven.
Dy brosjuere is ien fan de earste publikaasjes dy’t Tresoar yn syn gehiel op ynternet set hat.
Dat wie in moaie fynst, want al in hiel skoft sammelje ik titels fan it slach De kunst van het oud worden, De kunst van het denken en De kunst van het schrijven, it leafst noch mei Zen en de kunst van… Ik tocht dat de oarsprong fan sokke titels socht wurde moast yn it boek Zen en de kunst van het motoronderhoud [Robert M.… Lês fierder

Oft ik mei die oan it Groat Leewadder Diktee? Hawar, ik doch it. Ik bin dan wol in Feenster, en yn it Feensters klinkt it faak krekt wat Nederlânser as it Liwadders. Mar ik kom.
Moai op ’e tiid stap ik it stêdhûs yn, boppe is kofje. Om dêr te kommen moatst oer in glêzen flier en glêzen treppen. De akkomodaasje fan myn eagen is net optimaal, ik sjoch de hichteferskillen mar min, foaral op sa’n glêzen trep mei ljocht fan ûnderen. In oare gast dy’t mei my oprint, klaget ek bot oer dy glêzen flier, hy hat hichtefrees. Wy kinne wol gek wurde yn sa’n glêzen doalhof.… Lês fierder