It hûntsje wie efterbleaun by de keldersdoar en siet no oan ien stik troch te blaffen. ‘Ja hear… ik hear dy wol Bearke… âld kefferke,’ sei de man, dy’t ûnder yn ’e kelder oankaam wie. ‘Ik kom aanst wer by dy… it baaske moat earst wat wichtichs dwaan, dêr kinsto net by wêze te drokte meitsjen, miskien smytst noch wat stikken… no, dat kinne we net hawwe no?’ It hurde ljocht dat fan it keale lampke kaam, die him suver sear oan ’e eagen. Hy seach nei de buorden, lofts seis fan de grûn ôf, yn ’e midden, foar him, wer seis en rjochts fan him nochris seis, allegearre twa meter lang en sa’n tweintich sintimeter breed en hielendal fol steand mei wekflessen en wekpotten.… Lês fierder