…and I stand and watch…
Henry van Dyke
Parabel of Immortality
Weireizgje
it oerd sipelt
sûget fêstberet
ta libbensân
ûnder deastil neidigerje
fan dy
skoender op kimenkoers
wei fan ouwer en kaaidyk
oant ien seit
dat wie it en
dwerset ôf nei it
slûgjend leech
Ynkomme
it lit net gean en
bitter tynt noch mar
súntsjes yn’t
ûnthâld
besef dy
reven los
waaksend oanwinnend
dêr bist
swij ik stilwei
rinst mei op
nei it heech
dêr’t it spoeket… Lês fierder
In a little while
I’ll be gone
The moment’s already passed
Yeah, it’s gone‘How To Disappear Completely’
Radiohead
dy song oer dat weiwêzen
wol hjir mar eins ek net
dat blauwe floei
fan wat komt noch
en lokket
en dat wolle… Lês fierder
Achte sjueryleden,
As ien de Rely-sjueryrapporten fan de lêste jierren nochris lêst, sil it dyjinge opfalle dat der nuten kreake wurde.
Bêst genôch as in sjuery har “wrakseljen” mei de “pro’s and cons” fan de ynstjoerings wrâldkundich makket. It gefaar is dan wol dat de “cons” tefolle klam krije en de feestfreugde gjin deugd dogge.
Guon fûnen de miening oer myn winnende gedicht net alhiel posityf. Ik gean der net yn mei. It stikje oer tefolle slachrjemme esfh. fyn ik goed ûnderboud. Ik bin it der net alhiel mei iens mar kin my der fan alles by tinke.
By my gie de feestfreugde al earder ûnderút.… Lês fierder
| Omsjen Fier fuort de lannen, heit Ik ets bast en beam yn my De beam ferjit ik net noch de goede grûn |
Sjarmeur út oare oarden Moatte de staken yn ’e swette Doare hat ferlet fan toasken Nee, |
Stobbewylch ik
kâldkreakjend myn hout
dôf fan jannewaris
(ûn)heil
Rêd as de wyn
wiskest oer finneraai
myn tûken meitsje
gjin seil
Yn ierde en oer
woartelstobbe ik
weidzje it fiterjen
efternei… Lês fierder
Salvjend hingje
krúsdragers
tusken skiere els en esk
Mar wiidflechtich past
dyn sigenliif
it bêst
Wei fan
eilânsk bosk dêr’t
dea omwaret yn meartal
En do, hazze
witsto fan siden tried
as houk dy sjocht
Hy monark
do liifeigene en
fretten foar keningsbern
Oer de grêften kom ik net
lit de spoaren oan âldboers kij
myld hat fjoer nea west
Brekker fan flakkens
jout prachtich lân… Lês fierder
Het is het lichten van de zee,
Het is maar de zee, die licht?
Jacqueline E. van der Waals (1868-1922)
Dyn tij lit it op de râne fonkje
spielst oer dek en roef
baarje tsjin hout en
wurksike naden
Ik in skip
Kinst my brekke
Of bin ik skûte
én seeman
In seeman fan sân
bin ik
helm en swurden poetst
de skulpen fan de lûken
Yn dy sile
En dan sjonge
sjonge út sâlte brevieren
it is it ljochtsjen fan de see
it is mar de see, dy’t ljochtet?
Ik sânje dy… Lês fierder