Leave bruorren! Hy ripet faaks wol ús keunst,
Om’t, in jongfeint allyk, hy langernôch gêste hat,
Gau ta it stille fan skientme;
Wês mar from, sa’t de Gryk dat wie!

Leavje de goaden, tink goed fan ’e stjerliken!
Haatsje de roes en de froast! Lear en beskriuw net!
As jim fan de Master eangje,
Freegje de grutte natuer om ried.

Oersetting: Piter Boersma

An die jungen Dichter

Lieben Brüder! es reift unsere Kunst vielleicht,
Da, dem Jünglinge gleich, lange sie schon gegärt,
Bald zur Stille der Schönheit;
Seid nur fromm, wie der Grieche war!

Liebt die Götter, denkt freundlich der Sterblichen!… Lês fierder

Oan Zimmer*

Oangeand in minske sis ik, as er goed is
En wiis, wat soe er misse? Bestiet der wat
Dat foar in siel genôch is? Is der ien ier,
Earne ek mar in druvestrûs woeksen,

bysteat om him te sêdzjen? Dit is de sin
derfan. In freon is gauris de leafste, faak
de keunst. Myn bêste, ik sis dy de wierheid.
Daedalus geast en fan ’t wâld is dines.

Oersetting: Piter Boersma

An Zimmern

Von einem menschen sag ich, wenn der ist gut
Und weise, was bedraf er? Ist irgend eins,
Das einer Selle gnüget? Is ein Halm, ist
Eine gereifteste Reb auf Erden

Gewachsen, die ihn nähre?… Lês fierder

Friedrich Hölderlin

De skûlherne fan Hardt

Nei ûnderen sinkt it wâld
En knoppen allyk, hingje
Nei binnen de blêden, foar har
Bloeit dêr in delte op,
Net sûnder ferhaal.
Dêr ommers kaam Ulrich
Lâns; faak mimeret, boppe de fuotleast,
In grut needlot
Ree, op it oerstallich plak.

Oersetting: Piter Boersma

Der Winkel von Hardt

Hinunter sinket der Wald
und Knospen ähnlich, hängen
Einwarts die Blätter, denen
Blüht unten auf ein Grund,
Nicht gar unmündig.
Da nämlich ist Ulrich
Gegangen; oft sinnt, über den Fusstritt,
Ein gross Schicksal
bereit, an übrigen Orte.… Lês fierder

Libbensrin

Wat grutters woesto ek, mar de leafde twingt
Us allegear del, it lijen bûcht krêftiger
Mar hy draait net foar neat
Us bôge, nei wêr’t er weikomt.

Omheech of omleech! hearsket yn hillige nacht,
Dêr’t de stomme natuer op nije dagen briedt,
Hearsket yn de skeanste ûnderwrâld.
Net wat rjochts, in rjocht ek noch?

Dat waard ik gewaar. Want nea, stjerlike masters lyk,
Ha jim himelsken, jim allesynstânhâlders,
Nei’t ik wit, mei belied
My oer it sljochte paad laat.

Dat de minske alles besiket, sizze de himelingen,
Dat er, trochfuorre, leart om te tankjen foar alles,
En de frijheid ferstiet,
Op te brekken, nei dêr’t er wol.… Lês fierder