Salvjend hingje
krúsdragers
tusken skiere els en esk

Mar wiidflechtich past
dyn sigenliif
it bêst

Wei fan
eilânsk bosk dêr’t
dea omwaret yn meartal

En do, hazze
witsto fan siden tried
as houk dy sjocht

Hy monark
do liifeigene en
fretten foar keningsbern

Oer de grêften kom ik net
lit de spoaren oan âldboers kij
myld hat fjoer nea west

Brekker fan flakkens
jout prachtich lân… Lês fierder

Het is het lichten van de zee,
Het is maar de zee, die licht?
Jacqueline E. van der Waals (1868-1922)

Dyn tij lit it op de râne fonkje
spielst oer dek en roef
baarje tsjin hout en
wurksike naden

Ik in skip

Kinst my brekke

Of bin ik skûte
én seeman

In seeman fan sân
bin ik
helm en swurden poetst
de skulpen fan de lûken

Yn dy sile

En dan sjonge
sjonge út sâlte brevieren
it is it ljochtsjen fan de see
it is mar de see, dy’t ljochtet?

Ik sânje dy… Lês fierder

De middei is healwei
de knipperkes dien
‘t is tiid foar tee tsjettelfol

De sliep hat it net ferdreaun
de jacht op doedestiids
dreamen tewekker gelyk

Yn har eagen in simmerjurk
it dûnsjen op freedtejûn en
dernei tútsje op ’e hoeke

En winterdeis swart iis
pronkride op de baan by skimer en
de rook fan waarme poeiermolke

Hja fielde him dwerstroch
syn leaden jas hinne
wylst izer it wetter bruts

De middei is healwei
it dûnsjen hâldt net op
de baan is fan har… Lês fierder

….winter, wen aan dat woord

C.O. Jellema

Slûpendewei wurdt it ekerlân bút
fan wytgrús gluorjend yn de fuorgen
in loft dy’t izich swart
syn fracht oanseit

In heiljacht lit it kreakje
skulpen op ruten en fûgels
te klomsk om har noch
tsjin de wyn te kearen

Myn hûd is net in jas foar de winter
foar skaad hast te tin
stoot dyn swijen
as snie troch de seamen… Lês fierder

Ut in glêzen doarp slacht
diggelskerp it ljocht
hakt swart út de nacht
winken yn ’e eagen kânsleas

Ea in sompich rommelplak
foar promkebeammen no
fol loadsen mei platte
plaatstielen koppen

Ea frij it risseljen en
kreakjen fan popels
no baltende neonmûlen dy’t
mei flamjende one-liners
de kimen oerraze… Lês fierder

Soe hy it sjen dat út my
leaden diggels drippe
oplosse yn wyt goud
dat skaaft en skrynt

Dat baarnt as de wyn it
raamt en mei sâlte
twirren my de eagen
ûntfytmannet

Fielt hy dan net de ile lucht
út einlûden dy’t mei
nullefingers ropt
nei raubleat fleis

Ik sjoch him net riljen as skodzjen

Hy wachtet op my
op myn sâlt en dat
moat ik garje
ik bin de sâltman… Lês fierder

April 5th
Talk Talk

Here she comes
Silent in her sound
Here she comes
Fresh upon the ground
Come gentle spring
Come at winter’s end

Nij mei ljocht en lûd begjin ik
in perpetuum mobile
fan de fjouwer tiden
nei it skynt

Yn elke sike kym en ein
komt, sjocht net werom

De longen fol mei de lucht
fan de gersmoanne
en ynhâlde
by alles wat komt

Let me breathe
Let me breathe the colour of spring