Dêr lei er dan, sa kreas as in krúsbei. Sierlik waar en krekt gjin winter mear. In lyts wek hiene se foar him makke en dêr it mei plestik beklaaide souke mei in bollepystebêd yn lein te driuwen.

Hoe’t er hjir sa kommen wie, wie net rjocht dúdlik. It wie yn alle gefallen helder dat syn mem him net hâlde kinnen hie. Fansels hiene jo hjoeddedei wol fan dy ynleverpunten foar bern mar de kâns wie grut dat jo dêr op kamera fêstlein waarden. Hy hold him mar wat fêst oan it byld dat er yn in sûpkeet berne wie en dat se dêr yn ’e mande ornearre hiene dat dit de bêste oplossing wie om’t der yn dizze oarder noch in beskate foarm fan út it sicht reitsjen mar net weiwurden mooglik wie.… Lês fierder

Hjoed sille wy it oer Swarte Pyt ha. It is op ’t lêst gjin dieredei, gjin dei fan de siktaresse en ek noch gjin advintstiid of karnaval. Oars wol allegearre saken dy’t gâns omtinken freegje al helje se it net by de Swarte Pyt fan hjoeddedei.

Guon fine dat it út wêze moat mei dy Swarte Piteboel mei’t it persoantsjes binne dy’t slim diskriminearjend en rassistysk gedrach en tinkwizen hannen en fuotten jouwe. It soe aardich wêze dat der ris wittenskiplik ûndersyk dien waard nei hokker byld sokken by swartsjes hawwe en as dat byld dan ja ofte nee ek ôfwykt fan dat wat se hawwe fan bern dy’t harren op kreamkes op braderyen mei lichemsfrjemde kleuren begrieme litte en as koe it net op mei linteboel en oare rarichheden yn it hier befrissele as mislearre yndiaantsjes foar it ljocht komme.… Lês fierder

Nei analogy fan falsk gebyt

___In politike pommerant dy’t bonussen en topynkommens ‘onbestaanbaar’ achtet en yn deselde sin mei droege eagen ferkundiget dat er € 4.800,00 skjin de moanne opstrykt, al brûkte er in oar wurd.

___In katolike pommerant dy’t him foarnommen hat om alle dagen wat wei te jaan en dus de djoere tas dy’t er op in kongres krige om kamera en oare snústerijen yn op te bergjen oan in minder bedielde tapartet.

Pommeranten. Foaroanmannen. Haadlingen.

___Falske heiten.

Hynsterippen dy’t betelle wurde fan jild dat stipers foar fûgels bedoeld hiene. Hapkes oan de stamtafel om’t de healjierlikse gearkomste fan de stifting ek finansjeel ferantwurde wurde moat.… Lês fierder

Neat mis mei de titel, soene jo sa sizze. In plasse, yn guon kontreien ek wol puozze neamt. Soks mei. Noch. Al sille beide wol bestean bliuwe, de klaaiske fariant kin moai foar ‘ferstân’ reservearre wurde. Hat elk wat. Of elk krijt wat him takomt, dat soe ek kinne. Mar wy moatte gjin spul ha fansels.

It ferskaat rekket der dan al justjes krekt in bytsje út. Guon achtsje dat yn it ramt fan de goede saak net sa’n probleem mar der is folle mear mei dy plasse anneks. It is net allinnich in ferearming mar in streekrjochte devaluaasje fan it taaleigen en last but not least in oanslach op de eigenwearde.… Lês fierder

Goed nijs foar de 17% fan de Friezen dat oanjout Frysk skriuwe te kinnen: hja wurde nûge dat noch folle faker te dwaan mei’t de útfining fan de iuw soks in stik makliker makket.

De polityk hat op ynstigaasje fan lju dy’t it witte kinne de regels oanpast dat it is no appeltje-eitje. En dat wie it net. Dat sil ek de reden wêze dat út de wittenskiplike ûndersiken net dúdlik wurdt wat a) it nivo fan it Frysk fan dy 17% is en b) hoefolle fan dy 17% ek min ofte mear geregeld Frysk skriuwe as wy alteast de sinteklaasgedichten net meirekkenje.… Lês fierder

Yn Japan ite se hynstefleis. Yn België ek, al doare se it dêr sa net te beneamen. By ús wurde jo sa njonkelytsen as krimineel beskôge as jo allinnich al fertelle dat it sa’n 35 jier lyn grut feest wie as ús heit ris mei hynstefleis thús kaam. Wêr’t er it wei hie wit ik net, wêr’t it hjoeddedei noch te krijen is alhielendal net. Us hapkes binne ingeltsjes wurden fan Griet Wiersma besongen.

Maneezje. Romme, skjinne boksen. Binnenbak. Bûtenbak. Lessen. Sealkeamer. Aardige froulju (de measten). It is in wrâld op himsels dy’t foar in grut part in eksakte kopy fan de maatskippij is, al kipet it rabjen der wat út.… Lês fierder

Rûchwei ha wy twa soarten sensuer: saken dy’t ferbean wurde en saken dy’t ús oplein wurde. Meast tinke wy by sensuer oan it skreaune wurd mar dat hoecht wat my oanbelanget net.

It twa kear beëdigjen fan ministers moat om’t it folk sjen kinne moat dat ien en oar wier bard is. Earder mochten wy soks net sjen. Dat wie sensuer. Dizze toanielspilerij is dat fansels likegoed. Yn in wat slimmere mar foar it each tûkere foarm.

It komt leau ik hjoeddedei net mear foar, mar foarhinne moasten de skoalberntsjes ferplichte rjochts skriuwe. En dat waard der nei’t ik mien yn slein.… Lês fierder