Hoe koe ik mei
myn stomme harsens
fjouwer wynflessen oanbrekke
wylst ik mar twa fakuümkoarken
ha?

Hoe yn de oerdied fan fjouwer
krystdagen yn 2006 nei
Freek net it tafal
treffe hjir it andert op
te finen?

Wêrom sleepten myn skuon
troch it gers yn de tún
fanwegens stront omt
kleed by efterdoar al
smoarch wie?

Wêrom komt der diskear
gjin wetter út de kraan
kin ik myn hannen
net waskje, is myn broek
te goed om ôf te feien?… Lês fierder

Hoe koe ik mei
myn stomme harsens
fjouwer wynflessen oanbrekke
wylst ik mar twa fakuümkoarken
ha?

Hoe yn de oerdied fan fjouwer
krystdagen yn 2006 nei
Freek net it tafal
treffe hjir it andert op
te finen?

Wêrom sleepten myn skuon
troch it gers yn de tún
fanwegens stront omt
kleed by efterdoar al
smoarch wie?

Wêrom komt der diskear
gjin wetter út de kraan
kin ik myn hannen
net waskje, is myn broek
te goed om ôf te feien?… Lês fierder

Hy die syn jas
en frege kapstok har
te dragen.
Hoed sweefde fierder
oer ‘t grien tapyt en foel
yn sliep neist ivich moai in liif
dat har al deljûn hie en net mear
fan syn dreamen wist.

De oare deis
waard wekker. Hong sinne
efter grys it kleed.
Sweefde fierder wite hoed
oer ‘t grien tapyt op siik nei
wat ier opstien wie en efter
in feal gerdyn ferdwûn.
Fan deade dreamen makke.

De jas tsjin kjeld
útrêst fan de kapstok
droegen, rôp hoed.
Swalken rûn dampeal
op it leechlân ta. It grien
tapyt de hjerst út nei in
waarme winter.Wêr… Lês fierder

Myn libben
soe net sûnder
Skylge kinne
dat plak oan
d’oare kant.

Dat rûnom see
harsels, mysels is.
Dreamen op
de kadekant
dy as netten droechje.

Myn boaten
yn de brâning,
ik sjoch net
efterom, mar lis
myn wraksel del.

En fyn yn ‘t
helmgers rêst.
Lit wolken driuwe
as ‘t skip dat
hûs ta bringt.… Lês fierder

Jûn komt
oer sinne.
As gjin ljocht
mear skynt,
hâldt fêst
doch net út.

Bewarje ‘t skimerskynsel
fan wat net is.
Weagje ‘t tjuster
as it ljocht
dat gjin is,
doch net út.

Nip de râne
rânerûn de nacht.
Priuw ‘t as âlde jenever
ten earsten hieltyd.
Rin de râne rûn
en wachtsje op.

Nim dan slok.
Net troch drinken
dochs te nippen
oan it tsjuster,
wêryn dyn hope,
dyn neuksel
ferburgen lei.

Om’t fjouwer pylders
fan sjippestien, moarns
myld te wachtsjen stean.
Weagje.… Lês fierder

as ik myn hân net
beweegd hie
fiter fan myn skoech
net strúst
holle net keard,
ik hie dy net sjoen.

net it read koper
slein mei gloede
fan hertstocht, ‘t wie
net byelkoar kommen
wat fruchtber wie,
net werhelle.

it tij fan see
it triljen fan blêd,
gearfallen yn
oersichtlike mominten
it fêsthâlden
fan lok yn wurden.

wylst barren
en dwaan krúslings
troch e-mails
wrâld befleane
hastige minsken
harren tiid benimme.

fyn dan dyn plak
tichtby hûs ûnder
de krúsbeien, wêr’t
krobben mobyl
net eine, dyn klok
stilstiet yn beweging.… Lês fierder

Yn de nacht
fan de nacht
stean ik steil
stil tusken
twa nachten
as boekesteunen.

Oer de
rânen sjoch ik
hichten
fan swart
in heechbrieder
leit dêr.

Myn frucht fan
aaien giel
de djerre
leech de dop
prematuer
de dowen.

It ferlies
in nachtspinsel
útbret yn’t
tsjuster by’t
kymjen fan ljocht
as deade dream.… Lês fierder