Geart Tigchelaar

Foaropwurd

logo.ensafh

Simmerfakânsje is komkommertiid sizze se, mar dat giet lang net altyd op. Want yn ’e fakânsje hat him moai wat ôfspile. De diskusjes fiere heechtij op allerhande social media en op it nije ensafhoarum (link).
Krityk is fansels goed, wannear’t it opbouwend is. Tusken alle skellerij sitte wol dingen dy’t it oertinken wurdich binne. En dat sil ik ris dwaan no’t ik op it stuit yn Eastenryk sit om te bekommen fan ’e ferhúzerij dy’t ik no achter de rêch haw.
Ensafh is neat mei neat, komt it bytiden op del. Wis, wy soene mear dwaan kinne en benammen mear helje kinne út de digitale tûke dy’t wy hawwe.… Lês fierder

Geart Tigchelaar

Doarpsfeest

logo.ensafh

‘Hee Sjouke, silsto moarntejûn ek nei de feesttinte?’
‘Eh nee, jong, wat moat ik dêr?’
‘No, wat docht men meast yn in feesttinte? Feeste, fansels!’
‘Mei al dy dronken boeren?! Nee, dat is net myn idee fan feestfieren.’
‘Och hea, fielt er ’m te goed, jong?’
‘Nee, ik haw dêr domwei gjin ferlet fan. En dan dy muzyk, net om oan te hearren.’
‘Eh juh, dêr giet it dochs ek net om, mar om ’e geselligens.’
‘Dy haw ik ek wol achter yn ’e tún. Mei in bierke en de fjoerkoer oan. Dat haw ik folle leaver as dat leven fan in feesttintemuzyk.… Lês fierder

Geart Tigchelaar

Fragmint besprek Rêdbâd

logo.ensafh

Mei Rêdbâd – Kronyk fan in kening hat Willem Schoorstra syn ‘magnum opus’ skreaun. De skriuwer dy’t yn Ternaard wennet, debutearre mei in dichtbondel Ynwijing (2001). Twa romans, Swarte Ingels (2004) en De Ofrekken (2007), en in ferhalebondel, Berjochten út Babel (2002) letter is Schoorstra no kommen mei in mânske histoaryske roman dêr’t de romrofte lêste Fryske kening it haadpersonaazje fan is.


De earste sin fan it boek is masterlik: ‘Ravens roppe in nije dei yn it ljocht; har skrille gjalpen kleauwe de slomme.’ Foarst is de sin skreaun yn prachtige poëtyske taal dêr’t âlde tiden yn spegelje troch de wurdkar mei ‘kleauwe de slomme’.… Lês fierder

Geart Tigchelaar

Foaropwurd

logo.ensafh

Cornelis van der Wal wol hawwe dat ik him ris flink yn ’e bek hingje. Der moat wer wat mear deilis komme yn ’e no brave Fryske literatuer. Mar dan moat it ek net sa ferrekte maklik wêze om der tusken te kommen. De redaksje fan ensafh hie steefêst út elitêre literêre oerwagings myn poëzij wegerje moatten en my alhiel net yn de redaksje freegje moatten. Faaks hie ik dan wat opstanniger wurden en lange polemiken skreaun yn in eigen oprjochte tydskrift. Mar ik sit hjir no in jier yn de redaksje en haw it altyd noch poerbêst nei myn sin.… Lês fierder