Hjir is neat feroare

Ik gyng nei de supermerk en kocht twa rabarberstâlen en in grutte ananas. De rabarber koste 2 euro en dy ûnbidige ananas ek. Eartiids kocht nimmen rabarber. Hiest in rabarberplant yn de tún, in geweldich grut gefal dêr’t fiedingssaakkundigen tsjin warskôgen. ‘Net te faak rabarber ite oars krijst,’ ja wat? No wie it in delikatesse. Dy ananas kaam hielendal út Costa Rica, dus wa’t dêr allegear wol net foar útbuite wiene om dat ding hjir sa goedkeap te krijen. It wie mear in ympulsoankeap om de priis fan de rabarber wer wat yn it lykwicht te krijen.… Lês fierder

Tweintich jier liet ik my manaazje yn tsjinst fan de Fryske literatuer. Alteast: ik liet de boppe my stelden tinke dat se dat diene. Manaazjers wiene in foarbygeand ferskynsel, dêr kaam ik al gau achter. Myn mantra wie: ‘Bazen komme, bazen gean, mar Jelma Knol bliuwt altyd bestean.’ Krij my mar ris fan myn stoel ôf. Prachtige skriuwers haw ik útjûn en moaie tiden haw ik meimakke. Der sjit my in autorit yn it sin mei Rink van der Velde op wei nei Gerrit Breteler, dy’t in omslach foar him skilderje soe. Wy giene letterlik by Ealsum en Wetsens om. Rink en Durk van der Ploeg, twa baasskriuwers dy’t as bern yn itselde doarp wenne hiene dêr’t ús mem weikaam.… Lês fierder