Op ien of oare manier hawwe Willem en ik de jefte om yn frjemde situaasjes te belânjen. Op it momint sels faak net sa aardich, it soarget bytiden wol foar moaie brike ferhalen. Nim no in pear wike ferlyn: Der waard skille, Willem die iepen. Der stie in man by de doar mei de fraach oft er ús bus eefkes liene koe. Hy hie in kastje op Markplaats kocht mar hie gjin ferfier want de freon dy’t it dwaan soe lei yn it sikehús. Willem antwurde dat it net koe, want wy meie fan ús fersekering allinnich sels ride. No, dan koe ik miskyn wol eefkes mei.… Lês fierder

Yn ‘e jierren ’50 en ’60 opgroeie op It Hearrenfean is neffens my omtrint like slim as opgroeie yn bygelyks Buitenveldert yn Amsterdam. Neat te dwaan. Mei ien ferskil: de jongerein út Buitenveldert wie yn tsien minuten op ’e brommer yn it sintrum fan Amsterdam, dêr’t nozems, dijkers, pleiners en provo’s harren útlibje koenen. Op it Fean wie neat. Fansels, der wie in groepke dwerslizzers. Ik woe dêr graach by hearre. Dat slagge net. Ik sil noait ferjitte dat myn âldelju de âlde keukentafel en -stuollen oan de jongerein fan it Soerkoalpakhûs weijoegen, dêr’t grutte feesten organisearre waarden. In moai gebeart soest tinke.… Lês fierder

Gelokkich: de hjeldagen binne sa’n bytsje foarby. Willem en ik hawwe in ôfgryslike hekel oan benammen de Krystdagen. Al dy ferskriklike krystbeammen, hiele strjitten mei lampkes, al dy supermerken fol mei ‘lúkse foar elkenien’. Dy lúkse bestiet dan út gourmetguod, rollades, kant-en-kleare sauskes, woarstjes, gebak ensfh. Allegear fierstente folle foar in normaal húshâlden en fierstente djoer yn dizze tiden fan krisis natuerlik. Want it is krisis, dêr komme wy net ûnderút. Takom jier moatte wy mei syn allen besunigje en net sa’n bytsje ek. De broekriemme moat oanhelle wurde.
Mar deis nei de Kryst krige ik in moaie ynfal, fyn ik sels.… Lês fierder

Ik ha wol ris heard fan minsken dy’t har tariede op ûnferwachte saken. Dy hawwe bygelyks in piama, skjin ûnderguod, in moarnsjas ensfh. klear lizzen foar as se yn it sikehûs belânje. Sa sit ik net ynelkoar. Mei as gefolch dat doe’t ik lêstlyn ûnfoarsjoens op ’e hertbewekking yn it MCL rekke, ik my net allinnich drok meitsje moast oer wat er oan ’e hân wie, mar ek oer wat Willem oan klean foar my meinimme moast. Ik ha net iens in piama, ik ha it leafst sa min mooglik oan yn bed. ‘Nim mar in pear T-shirts mei en wat ûnderguod.… Lês fierder