Op de kop ôf in jier lyn siet ik jûns om healwei tsienen al in trije kertier as iennige yn Kafee Titus op ’e hoeke tsjinoer it âld kleaster midden tusken de gloaiïngs fan it Súd-Limboarchsk lânskip oan de taap mei T. te redendielen oer ûnder mear de mannichfâldige fertsjinsten fan de bruorren Anker dy’t blykber gauris yn dizze omkriten bivakkearren, doe’t der dochs noch twa oare gasten troch de doar waaiden.
De âldste hie in sturt yn ’t hier en in fealblau spikerjaske oan, de jongste in fierstente romme kolbert mei de kleur fan te faak reinige silysalpeter. Oars bin ik mei myn behyplik kleurûnderskiedingsfermogen net sa wei fan kleuren en alhiel net dy fan klean, mar T.… Lês fierder

Oranjewâld, Friesland/Holland, sneon 28-06-1969. Dear-dearder Deborah, dearest penpal,
Nee, wie werklik net dronken yn myn lêste brief, hie gewoan it maitydsmerakeljen = springgiddyness yn myn boppeste brein. Bin in bytsje gek, dat witst dochs? De wrâld is in skoutoaniel, my dear, dêr ha ik sa myn eigen partsje yn te spyljen. Ha dat net fan mysels: Shakespeare. Dyn brief kaam fan ’e moarn oan om 09:17 en hat der wer te lang oer dien… Kinst oare kear please-please rapper weromskriuwe? Top datst triple-A hiest op dyn skei-natuer-wiskunde eksamens! Dus do dêr yn New Jersey hast al summerbreak, wylst wy hjir skoaltechnysk besjoen noch twa wiken omwjirmje moatte!… Lês fierder

Sûnt in lytse tsien jier spylje ik it spultsje Wordfeud = Scrabble op myn mobyl, mei altyd itselde stel freonen en kunde. Myn partners binne allegear froulju en – op ien âld-kollega en de buorfrou nei-, jierrenlange freondinnen fan myn frou. Bytiden rattelje wy faker en langer as dat ien fan ús sa nedich de measte punten behelje moat. Mei ien fan myn partners ha ik ûnderwilens by de stân fan hjoed 5074 potsjes spile en wy steane op ’e kop ôf presiis gelyk. It giet ús inkeld om eefkes wat mei-inoar te dwaan yn de lege tuskenpoaskes fan it deistich pielen.… Lês fierder

Jongfeintsje op skoalle, mûnling Havo-eksamen Nederlânsk. Twaentweintich boeken steane der op syn lyst, net sa’n bytsje fynt er sels. Hy komt tsjin twa mannen oer te sitten. De iene in learaar, de oare de Deputearre. Dy kwizekwânsjeman hat swart hier, swiere eachbrauwen, praat ûnder it fûstkjen mei in sêfte gjee. Dosint stelt de fragen, it slydjaget aldermirakelsk, wylst de donkereagige Deputearre harket, skôget, blêdet, it ien en oar notearret. Op it lêst stelt dy man ien fraach. Oer ien boek. Of eins, twa fragen oer itselde boek. Wêrom it boek ‘Mijn kleine oorlog’ fan Louis Paul Boon op de list stiet en wat er fertelle kin oer de ynfloed fan krekt dat boek op de Flaamske literatuer fan nei de oarloch.… Lês fierder

‘Midden yn ’e stêd
kinst in bêst fers
samar thúsbringe
.. de wurden fetsje dy
by de hân
of hingje yn ’e wei
ûnder in iepen brêge (…)’

Dit is in – hiel frije – oersetting fan in stedsgedicht fan Stijn Franken, dat te finen is yn Antwerpen, ûnder in drokke brêge. Antwerpen is lykas Haarlim in stêd oan in rivier mei in ferline fol bierbrouwers, rederikers en printers. Wat Antwerpen lykwols ek hat en Haarlim folle minder binne withoefolle stedsmuorren mei literêre teksten. Dat moat oars, tocht in âld-kollega fan my, Haarlim hat ommers troch de tiid hinne ek flink wat skriuwers, (tekst)dichters en sjongers opsmiten.… Lês fierder

Krekt foar de krystdagen krigen wy de nijjierskaart fan Consuelo, Kolombiaanske kunde út Amnesty fermidden fan lang lyn. Wy seagen der al in setsje nei út. Sûnt se mei har Mariëlla yn Bentveld wennet, is har selsmakke kaart elk jier wer in manjefyk keunstwurkje. Dit kear stie der op it omslach in fotokollaazje fan in frou dy’t op de grûn leit mei touwen om ’e nekke en de ankels. Mids in idyllysk winterlânskip fol snieflokken yn de foarm fan Covidspikes en kalligrafyske haadletters leit de frou fêstbûn ûnder in optuge en ferljochte krystbeam. Yn de top fan de beam hinget in útfergrut krús.… Lês fierder