Henk Nijp

Berte fan in heugenis

logo.ensafh

 

 

Oere en tiid hâld ik yn eigen hân
Lit waarme wyn út ’e easthoek’ waaie
Triuw wolkeskaden nei it ljocht werom
Stek draken nei de kroan oant sturten swaaie
Dan bisto de keninginne fan de simmer
Mei paazjeflinters ûnder azueren loften
In harmelingen mantel kinsto wol sûnder
Gjin skepter mei gesach, do bist
Myn eigen Heecheid boppe op it helmdún
It fuotfolk jubelet op it skulpestrân
Mei royale glimk wiuwsto werom

Yn in wink glydt de simmer troch de dagen
It blau jout lang om let belies
Wyn wer baas oer strân en weagen

Honkfêst wiest nea; woelich as in aaisiik hin,
Lôgjend dyn langst nei ûnbekende oarden
Dyn gean wie net te kearen, mar al nei dizze simmer..?… Lês fierder

Lomme Schokker

Oarloch fan in lyts mantsje

logo.ensafh

Jongfeintsje op skoalle, mûnling Havo-eksamen Nederlânsk. Twaentweintich boeken steane der op syn lyst, net sa’n bytsje fynt er sels. Hy komt tsjin twa mannen oer te sitten. De iene in learaar, de oare de Deputearre. Dy kwizekwânsjeman hat swart hier, swiere eachbrauwen, praat ûnder it fûstkjen mei in sêfte gjee. Dosint stelt de fragen, it slydjaget aldermirakelsk, wylst de donkereagige Deputearre harket, skôget, blêdet, it ien en oar notearret. Op it lêst stelt dy man ien fraach. Oer ien boek. Of eins, twa fragen oer itselde boek. Wêrom it boek ‘Mijn kleine oorlog’ fan Louis Paul Boon op de list stiet en wat er fertelle kin oer de ynfloed fan krekt dat boek op de Flaamske literatuer fan nei de oarloch.… Lês fierder

Froukje Postma

Teetiid

logo.ensafh

Twa grutte koppen, dampend fan langstme. Se rûke nei gember mei sitroen, nei ferwachtingen en rôze dreamen, in belofte fan dêr‘t gjin tiid en gjin romte besteane.
Ik drink fan myn tee, en ferdrink yn dyn eagen.
As antwurd steksto dyn hân nei my út.
Myn hân siket, fynt, hâldt fêst, hâldt fan.
De tafel sit yn it paad, te grut, te hoekich, te swier foar de hieltyd krimpende romte tusken ús yn. Dyn rook berûzet my, safolle swieter as it Fryske dúmke op it pantsje.
As de tee op is, bin ik hast ferdronken. Ik hap nei lucht, wol my oan dy fêstklamje, winskje dyn sykheljen yn myn longen te fielen.… Lês fierder

Henk Nijp

Sneu

logo.ensafh

Ynienen stiene wy stil. Foar ús gloeiden noch yn stikmannich reade efterljochten. It wie roettsjuster, der waaide in heale stoarm en it reinde al de hiele reis; de rutewiskers hiene noch gjin tel rêst hân. Ik roai dat wy sawat de tweintichste auto wiene yn ’e rigele foar de brêge fan de Stevinslûzen. Mar it koene der ek in pear mear wêze. Fierderop knipperen wat reade ljochten, dy’t, sa ornearre ik, wol fan de slachbomen fan de brêge wêze soene. Ik tocht by mysels ‘hokker skipper wol yn ’e goedichheid mei dit hûnewaar jûns tsjin sânen perfoarst nei de Iselmar of sa nedich de Waadsee op’ mar ja, wat wyt ik dêr úteinlik fan.… Lês fierder

Anne Feddema

Lul mar in ein fuort

logo.ensafh

Wat soe it wêze kinne?…bin ik by eintsjebeslút dochs mar in ordinêre, gewoane Romantikus behept mei in stikmannich skaaimerken,dy’t ornaris thúshearre yn it Autisme Spektrum?
Jo sizze it mar…of moat ik sels anderje?
Miskien tinke guon, of de measte minsken sels wol, dat in skriuwer it mar maklik hat mei dat skriuwtalint dêr’t sy of hy mei op ’e wrâld set is.
Lekker alle ellinde fan ’e wrâld om je hinne en dêr’t  jesels mei ompankoekje, as in rôfdier yn ’e bek pakke, in pear kear mei de kop skodzje en dan ferwurkje ta hapklare biten en brokken, dêr’t de lêzerwelpen dan wer wat mei kinne.… Lês fierder

Giny Bastiaans

De sân finkjes man

logo.ensafh

Dy sân finkjes man, fan Joris Luyendijk, dy hat my yn ’e besnijing. Dat sa’n man, mei syn sân finkjes, de measte kâns hat om in machtich man te wurden.
Dat hy man is, is al in finkje wurdich. No ja sis! Dat jildt ek as hy hetero is, wyt, FWU of gymnasiumdiploma hat, universiteit dien en op syn minst ien âlder hat dy’t yn Nederlân berne is, ryk en/of heechoplaat.

Ik betocht hoefolle fan sokke sân finkjes manlju ken ik dan wol?
Om’t ik al wat langer libje, ken ik al aardich wat manlju, of ha se kend, mei macht.… Lês fierder

Piter Boersma

ganesha

logo.ensafh

 

 

I

it byldsje hat yn ’e tún it moaiste stee
ik woe de betonnen oaljefant yn ’t sicht
god ganesha der by hawwe is in pree
foar it skriuwen fan in ferhaal in gedicht

II

yn ganesha ha ek ik myn godheid fûn
heit shiva sloech him de holle ôf de gek
it bern waard in oaljefanteholle jûn
mei him foar my meitsje ik no myn bestek

III

parvati woe graach ris baaie yn ’e mar
soan ganesha bewekke it paad nei har
shiva nei jierren fan hûs wer thúskaam
hy de jonge poerlilk de holle ûntnaam

IV

de mem yn triennen shiva syn rie te’n ein
in berneholle nimme gong him te mâl
in oaljefantsje waard gau de kop ôfslein
by parvati koe doe wer de laits fan stâl

 … Lês fierder