Ik fal fuort mar mei de doar yn ’e hûs, achte lêzers. Hoe geane keunstners, en dan bedoel ik yn dit spesifike gefal mysels, om mei teloarstelling? No, goed dan, om’t ik hoopje dat ik neist keunstner ek nochris in gewoan minske bin, kin elkenien der faaks noch wat oan hawwe. Ik gean foar de filosofyske koartste klap as oplossing, in bepânsere grûnhâlding … Hielendal neat ferwachtsje fan je keunstnerskip en witte dat der net ien op je sit te wachtsjen. Dit alles om foar te kommen dat je net de helte fan je kostbere tiid kwyt binne mei it ferwurkjen fan wanmoedigens en gefoelens fan trystens.… Lês fierder

Okkerdeis wie ik wer ris yn Amsterdam te eachweidzjen. Museum yn en museum út, hoewol’t dat tsjintwurdich hast net mear kin mei al it gedoch fan yntree op tiidslot. Ik seach ûnder oaren de prachttentoanstelling fan it wurk dat Van Gogh yn de lêste twa moannen fan syn libben makke yn Auvers-sur-Oise. Wier in ien-kear-yn-it-libben-ûnderfining want de wurken dy’t út ferskate musea en priveekolleksjes, fan oer de hiele wrâld komme sjogge je nea wer sa by elkoar. In oare kear sil ik nochris oer Van Gogh en it Auverstiidrek skriuwe.
Ik wol no earst mei jimme nei ús Ryksmuseum grôtfol koeketrompplaatsjes.… Lês fierder