Arno Brok, ús kommisaris fan de Kening, hat in nije rubryk op de Omrop: hy belibbet allegear spannende aventoeren! Hjoed diel 1: Arno yn Hegebeintum!
Feddema. Anne
It kin oars
Fan dy fersen
Dy’t begjinne mei:
Doch dit
Doch dat
Fan dy tsien
Geboadenfersen
Sjoch hjir
Sjoch dêr
It is sa en sa
En sa en sa
Krite, stinne, kleie
Net te hurden
Dy waffelwurden
Opdolde kolder
Kwasy opropkrêft
Hâld ho
Stopje
Net mear lêze
Net mear skriuwe
Dát soart tsien
Geboadenfersen
Kleie, krite, stinne
Mei dy eamelerij
Sille jo jo
Fersen einigje
Jo moatte der
Nea mei begjinne.… Lês fierder
Kuierke yn myn byldzjend wurk
Der giet fansels neat boppe in kuiertocht yn ’e frije natoer mar sa no en dan moatte je ek ris in oare kant út om nije yndrukken op te dwaan. Ik nûgje jimme dêrom ek graach út om tegearre mei my in kuierke troch myn byldzjend wurk te meitsjen. We rinne no nei it grutte Potleadbosk. Sykje mar in gaadlik potlead út, HB, B … jo binne in sêft minske? 6B, 8B sels? Toe mar, it kin allegear, wy dogge net moeilik hear. Op nei de Berch fan papier. Sykje mar in fel út. Sa binne we al in hiel ein op streek freonen, of soene wy dat wêze kinne?… Lês fierder
Tusken de wurden, mei dichter Dré Samplonius
Meindert Looper hie in djipdollend petear mei dichter Dré Samplonius oer de Fryske Literatuer en oer eangsten…
Klik op ‘e foto foar it petear.
Ikigai
Efkes koart troch de bocht: Ikigai is in Japansk begryp dat soks betsjut as: de motivaasje om fan ’t bêd ôf te kommen. It betsjut werklik wol mear as dat, mar dit is de polderfariant moatte jim mar tinke.
Elkenien tinkt wolris: wêr doch ik it allegear foar… ik bliuw hjoed mar ris mei de kop ûnder de tekkens. Harkje as audiofoarbyld foar de aardichheid ris nei de hit út 1965 fan’e Nederlânsktalige groep: HET: ‘Ik heb geen zin om op te staan’, wol te finen op YouTube.
No sille der grif minsken wêze, meast manlju, dy’t synysk út ’e hoeke komme wolle en sizze: ‘Ik kom moarns allinne fan ’t bêd om te pisjen of te skiten, of om in kuierke mei de hûn te meitsjen.’… Lês fierder
Fleurich op wei nei de ein
Sie haben einen schönen Rücken
Begjin novimber wie ik foar it earst yn goed alve jier wer yn Berlyn, de stêd dêr’t ik yn 2011-2012 wenne. Ik kin eins net útlizze wêrom’t ik der sa’n skoft net west haw, ik bedoel, it is in stêd dêr’t ik fan hâld en dan soene je sizze dat je der sa faak as mooglik hinne wolle, sa as mei in grutte leafde dy’t him of har yn ien of oar plak, net neist de doar, ophâldt. Mar ja, sa as Willem Elsschot al sei yn it Flaamskfrysk: tusken dream en die stean wetten en praktyske beswieren.
Wêrom’t ik dan no wol gong?… Lês fierder