Alles wat is en ûntstiet streamt, meiinoar foarmet it de rivier. Mar it is ek oars, dat wol sizze yngewikkelder. Alles makket diel út fan de stream, mar alles en elkenien stiet ek op ’e kant. Alles en elkenien stiet him op ’e kant te ferfelen, te fermeitsjen, te ferbiten, lilk te meitsjen, te ferskjinjen, te fergriemen, te bemigen, te oerrazen. Alles en elkenien wol wat yn dy rivier smite dat er sels makke hat. Sjoch dêr ris, alle Fryske skriuwers en dichters nêst inoar op ’e wâl, allegear dreamend fan en dwaande mei it realisearjen fan in literêr orgasme, mei it brouwen fan it elikser.… Lês fierder

Wannear wurd ik optild? As ik yn in museum of in teater bin. Museums en teaters binne foar my bûten it lânskip de ultime romten, ik soe der alle dagen wol wêze wolle.

In pear wike lyn ha wy yn it Posthûs op it Hearrenfean nei in foarstelling west fan De Kern, myn frou en ik komme graach by in stik fan dat selskip. In tal jierren lyn kaam myn frou mei it útstel om nei harren foarstelling oer de non Hildegard von Bingen ta. Wy wiene beide ûnder de yndruk en sûnt komme wy geregeld by de Kern, dy’t yn Fryslân alle jierren alinne it Posthús oandocht.… Lês fierder

Ik harke niis nei de cd Johnny en Bob. Nêst solonûmers fan Cash en Dylan stean der ek duetten fan Bob Dylan mei Cash, Paul Simon en Willie Nelson op. De duetten en ek inkele oare stikken binne live-opnamen. Ik hâld fan live-opnamen. It ekstra derfan, fansels as it om in ynspirearre konsert giet, binne de lossens, de drive en de oerjefte fan ’e muzikant(en) en de sjonger(s). By duetten komt dêr dan de wille en it geniet fan it tegearre sjongen by. Wêr’t ik my hielendal troch meinimme liet wie de unplugged ferzje troch Dylan en Paul Simon fan ‘Sound of Silence’, it ferneamde nûmer fan Simon & Garfunkel.… Lês fierder

Earste dei

Der leit snie. De ôfrûne nacht is it fallen. Der leit sa’n tweintich sintimeter. Op ’e tûken richels fan twa oant fjouwer sentimeter. Ik ha noch neat dien oan it paad. Us hiem en it strjitsje lizze ûnder in sljochte wite tekken. Ik bin yn in lyryske stimming. It is de earste snie fan dizze winter. De earste snie en fuortdaliks in hiele laach dy’t de wrâld bedekt! Sa’n begjin makket yndruk.

Ik sjoch nei myn eigen hiem ûnder ’e snie, mar tagelyk ha ik fjouwer oare winterbylden foar my: de Midsieuske miniatuer by febrewaris fan de bruorren Van Limburg, twa 16e ieuske winterlânskippen fan Pieter Bruegel de Alde (‘Winterlânskip mei in fûgelfal’ en De jagers yn ’e snie) en ien (it makket neat út hokker) fan ’e winterlânskippen mei iiswilletafriel van Hendrick Avercamp.… Lês fierder

Dat is de titel fan in boek, dat wol sizze de oersetting fan de titel, it boek hyt ‘De mooiste van altijd’. Ik ha it juster út ’e bibleteek helle. Ik koe it boek net, ik seach it stean doe’t ik foar de kast mei poëzy stie. De ûndertitel is ‘40 eeuwen wereldpoëzie in 300 gedichten samengebracht’ (it âldste gedicht yn de bondel is fan likernôch 2200 foar Kristus) en de gearstallers fan de blomlêzing binne de Belgen Koen Stassijns en Ivo van Strijtem. It is in útjefte fan Lannoo nv, Tielt ûnder de imprints Lannoo en Atlas en al fan 1999.… Lês fierder

Minsken binne berne foar it paradys. Sa sjoch ik it. Net foar de hel.

Mar dât is wol de omjouwing dêr’t se har yn rêde moatte. Ik bin net nayf.

Ik siet mei trije jonge minsken oan in taffeltsje yn it Grand Café fan it Gemeentemuseum yn Den Haag. Wy hiene de útstalling Cezanne-Mondriaan-Picasso besjoen. It wie oan in kop kofje of oars wat ta.
Ik seach nei dy jonge minsken en tocht: se binne berne foar it paradys.
Dat wie in emoasje.

It buorjonkje dat troch de hage ropt: ‘Hee.’ En wat letter: ‘Wat dogge jim?’ It buorjonkje, dat jin trouhertich oansjocht en gjin kwea yn it sin hat en folslein betrouwen yn jin stelt.… Lês fierder

It wie middennacht. Ik stapte nei bûten ta en seach ta myn ferrassing dat it ljochtmoanne wie. De moanne wie hielendal fol. Ik moast tinke oan passaazjes út Walden fan Henry David Thoreau út 1854, dy’t ik krekt dizze jûn lêzen hie, passaazjes oer rinne troch it tsjuster.
Yn Walden beskriuwt Thoreau de twa jier dat er – by wize fan eksperimint – weromlutsen wenne yn in selsboude hutte by de troch bosken omjûne mar Walden Pond yn it noardeasten fan Amearika yn ’e steat Massachusetts en libbe fan de beanne dy’t er ferboude en ferkocht en fan wat er byinoar fiske yn ’e mar.… Lês fierder