Friedrich Hölderlin, Piter Boersma

Byfal fan minsken / Menschenbeifall

logo.ensafh

 

Byfal fan minsken

Is net hillich myn hert, moaier fan libben fol,
Sûnt ik leavje? Wêrom achten dochs jim my mear,
Doe’t ik grutsker en wylder,
Wurderiker en leger wie?

Och! De kliber foldocht, wat foar it merkplein doocht,
En de feint hat allinne heech dy’t har macht brûke;
Oan it godlike leaut dochs
Inkeld ien, dy’t it sels ek is.

Oersetting:Piter Boersma

Menschenbeifall

Ist nicht heilig mein Herz, schöneren Lebens voll,
Seit ich liebe? Warum achtetet ihr mich mehr,
Da ich stolzer und wilder,
Wortereicher und leerer war?

Ach! Der Menge gefällt, was auf dem Marktplatz taugt,
Und es ehret der Knecht nur den Gewaltsamen;
An das Göttliche glauben
Die allein, die es selber sind.… Lês fierder

Piter Boersma

Molwrot 33 (it lêste)

logo.ensafh

 

Feuilleton

33

Se joegen har del op in terras oan it plein by de Grutte Tjerke en namen beide in bierke.
‘Ik ha nea witte wollen,’ sei Seleina, ‘wat der letter yn ’e kranten stien hat.’
‘Nei de earste opskuor allinne mar koart dat der gjin spoaren fûn wiene. Dêrnei in pear kear dat de polysje noch gjin fertochte op it each hie en by eintsjebeslút, dat it sykjen nei de dieder op in sêft sin set wie.’
‘Ha der nea spekulaasjes west?’
‘Fansels wol. En der kaam ek praat dat er net fan famkes ôfbliuwe koe. Mar it is deablet.’… Lês fierder

Piter Boersma

Molwrot 32

logo.ensafh

Feuilleton

32

Se rieden de oare moarns, sa as se ek kommen wiene, oer Mechelen nei de N278 ta. De hinnereis wiene se oer Valkenburg riden, no sloegen se de rjochting fan Maastricht yn. Catrinus woe har noch de Maas boppe Maastricht sjen litte.
‘Yn dy hoeke komt in mins noait. Ik bin der in pear jier lyn in kear lâns riden, oer Borgharen, Itteren, Geulle oan de Maas, Elsloo, Stein en Meers en by Urmond bin ik doe de A2 opgongen,’ hie er sein.
It hie Seleina wol goed west.
‘It is mar in idee,’ sei er, no’t se rieden.… Lês fierder

Friedrich Hölderlin, Piter Boersma

De koartens / Die Kürze

logo.ensafh

De koartens

‘Wêrom bisto sa koart? hâldsto, as earder, dan
No net mear fan it liet? Do fûnst, as feintsje, dochs,
Yn de dagen fan hope
Asto songste, de ein wol nea!’

As myn lok is myn liet. – Wolsto yn ’t jûnich read
Bliid dy baaie? Ferdwûn is ’t, en de ierde kâld,
En de fûgel fan nachts tiid
Is in lêst foar de eagen dy.

Oersetting: Piter Boersma

Die Kürze

‘Warum bist du so kurz? liebst du, wie vormals, denn
Nun nicht mehr den Gesang? fandst du, als Jüngling, doch
In den Tagen der Hoffnung,
Wenn du sangest, das Ende nie!«… Lês fierder

Piter Boersma, Bartle Laverman

Iepeningstaspraak by de útstalling ‘Bestiet der Fryske ferbylding?’ fan Bartle Laverman

logo.ensafh

Piter Boersma

Ik begjin mei trije sitaten:

Sitaat ien:

‘Wa’t it net sjoen hat, kin him net foarstelle hoe’n protte yntime, heimsinnige en romantyske poëzy de keunstner yn dizze ienfâldige holle lein hat. De pinsielstreken binne hast te sjen, sa as op in protte fan syn skilderijen, de kleurskakearingen binne net fel of yntins, mar krekt oarsom tige sêft en tige ynhâlden, it docht hast griis oan, mar it is folslein fan harmony.’

Sitaat twa:

‘En omdat gjinien it seit, sil ik it mar sizze: dit skilderij is perfekt fan tekening, perfekt fan foarmjouwing. Hat it publyk wol troch hoe dreech it is om mei kleuren foarm te jaan?… Lês fierder

Piter Boersma

Molwrot 31

logo.ensafh

Feuilleton

31

It wie harren twadde dei yn Epen, dêr’t se útfanhuzen yn herberch de Smidse oan ’e súdkant fan it doarp, in âld, ienfâldich hotel mei keamers sûnder fasiliteiten. It stie op ’e skeante fan it Geuldal, sadatst fan it terras ôf in moai útsjoch hiest. Troch de beammen en it weagjende lânskip seachst de Geul dêrwei trouwens net, no ja, flakby skimere der wat fan tusken de beammen troch dêr’t er even nêst de dyk streamde. Catrinus kaam der alle jierren in pear kear en hie der op oanstien dat se dêr no ek tegearre in keamer nimme soene.… Lês fierder