It koar song netsjes, puollemuolke de resinsint fan de LC en DvhN keken. Netsjes! Komselden makke ik sa’n beladen útfiering fan J.S. Bach syn Matthäus Passion mei as op tiisdei 22 maart yn De Harmonie. It publyk applaudisearre net, earst nei in minút of mear stilte kaam stadichoan it klappen op gong, sûnder de hystearyske bravoroppers dy’t har oars sa graach oppenearje.

Wy harken nei it Estonian Philharmonic Chamber Choir, it wrâldferneamde koar dat faak de nijste wurken fan Arvo Pärt en oare hjoeddeiske ortodoks-kristlike komponisten út East-Europa útfiert. Dat wie ophimsels al bysûnder. Wa’t witte wol hoe’t muzikale kreativiteit gedije kin ûnder besettings en diktatueren lêze Baltische Zielen fan Jan Brokken.… Lês fierder

Wy diene de krystdagen lekker oer mei al dy snie en izel. Ik moast in IVN-opdracht ôfmeitsje, de beam stie noch en de fûgeltjes bûten taalden lang om let nei de hjouwerflokken. It wie stil yn ’e hûs. Under it tikken op de laptop songen hieltyd fragminten út The Messiah troch myn kop: ‘Surely’ en ‘The prince of peace’. The Messiah wie by ús thús in begrip.

Us mem song fjirtich jier lang by in oratoariumferiening (it COV yn Assen) en se krigen lang net altiten subsydzje foar de útfierings dêr’t dochs djoere solisten en orkestrale begelieding foar ynhierd wurde moast.… Lês fierder

Operette is foar de dommen en lytsboargers, oer André Rieu prate wy net en countrymuzyk is krekt sa dom as operette.

Jierrenlang hawwe wy meidien oan dy elitêre foaroardielen, mar wy makken in útsûndering foar Jacques Offenbach. Under it iten (wy dinearje net, dat is te boargerlik; wy ploffe de boarden op in swilkje dat wy nei ôfrin mei in wiet doekje skjinfaaie) draaie wy wol muzyk. Van Morrison, Leonard Cohen, George Brassens en Moustaki: de smaak fan twa jongâlde babyboomers). Van the Man tankje wy oan twa HJIR-redakteuren, de ivich oanhâldende fans Jan Kooistra en Jacobus Smink. Fan Kobus haw ik ek de leafde foar Tom Waits meikrigen.… Lês fierder