trije rigels binne ferlern gien
yn de drokte mei de pc en ik
kin se net goed yn ’t sin bringe
it moatte wol te swiete sinnen
west ha oars soe ’k se noch witte
dochs sinniget it my net
ik sil krekt salang neitinke
oant ik se op ’e nij betink
mar tasizze kin ik neat nee
it is wol sa dat ik leavje kin
sûnder betingsten, soene jo
dat wol dwaan sei de idioat
eins fyn ik de lêste trije rigels
wol okee en lit se as sadanich… Lês fierder
De moeder de vrouw is de titel fan de Nederlânske Boekewike yn maart 2019. Dat wie hjir thús oanlieding foar in petear boppe de dampende boarden suerkoal. Hoe soest dat yn it Frysk oersette, moeder de vrouw, wie de fraach. Mem de frou seist net. It is gewoan ‘mem’, fûn de taalkundige yn ’e hûs. De moeder de vrouw as útdrukking foar it ynstitút yn de húshâlding hat yn it Frysk eins gjin synonym. Of it soe de baas wêze moatte, gniisde de taalkundige. Okee, de baas, yn dat wurd soest ek noch wat irony lizze kinne en sa wurdt de moeder de vrouw yn it Nederlânsk fansels ek brûkt.… Lês fierder
Alwer sa’n tritich jier lyn hold ik ta op Ateliers ’63 yn Haarlim, tsjintwurdich ‘de Ateliers’ yn Amsterdam, boartersplak foar de oanstoarmjende keunstpjutten, de kulturele, byldzjende elite, nó en doe ek al, al fernimst fan hiel wat minsken net in soad mear, sa giet dat. Fan my al, want ik haw in KOLLUM! In miening dy’t der ta docht, dy’t ik mei wurden skilderje ynstee fan ferve. Mar hoe bin ik mei it ferskynsel ‘kollum’ yn ’e kunde kaam?
Dan moat ik ek werom nei myn Haarlimske tiid. Op in stuit, yn tiid en romte, wie ik folslein útpoept.
De subsydzje fan WVC of CRM, dat wit ik net goed mear, dy’t wy as dielnimmers oan Ateliers ’63 krigen, wie skjin op.… Lês fierder
Ut de djipten wei
De hûndert ferealen
Dy’t foar altyd sliepe
Under de toarre ierde.
Andalusië mei syn
lange reade diken.
Córdoba, mei griene oliven
Om hûndert krusen te setten,
Ferjit se net.
De hûndert ferealen
Dy’t foar altyd sliepe.
Oersetting Oane de Boer
*
De Profundis
Los cien enamorados
Duermen para siempre
Bajo la tierra seca.
Andalucía tiene
Largos caminos rojos.
Córdoba, olives verdes
Donde poner cien cruces,
Que los recuerden.
Los cien enamorados
Duermen para siempre.… Lês fierder
Wat is dat dochs mei skriuwers en katten? Hiele boeken binne deroan wijd (Dagboek van een poes fan Remco Campert is de earste dy’t my yn it sin komt), en ik kin my sa in tal ferneamde foto’s foar de geast helje fan skriuwers mei harren kat (Natalia Ginzburg bygelyks, of Hemingway, of Colette). En wa wie it ek al wer dy’t sei: ‘Ik skriuw allinnich mar sa’n soad omdat ik in kat haw, dy’t de hiele tiid op myn skoat sit, sadat ik neat oars dwaan kin’? Eins hawwe katten alles dat nedich is om in roman te skriuwen: yn it foarste plak in ûnfersteurbere rêst, yn it twadde plak de alertens om ta te slaan as de tiid dêr ryp foar is.… Lês fierder
Grutte gedichtejûn yn Marktzicht te Drachten
Frysk literêr tydskrift Ensafh organisearre wer in Grutte Gedichtejûn. Dat op op in stoarmige freedtejûn kamen in lytse fjirtich dichters yn it o sa smûke Marktzicht te Drachten om foar it ynteressearre publyk poëzy foar te dragen. Dichters fan alderhanne statuer, gender, tongfal en poëtika kamen efter de mikrofoan.
Ineke van der Heide presintearre koart har bondel Broek mei bûsen, dy’t earder dy dei ‘offisjeel’ presintearre wie. Hja mocht fan ’e organisaasje justjes langer oan it wurd om sa it boek syn gerak te jaan. Alle dielnimmende dichters mochten in eksimplaar mei nei hûs ta nimme.… Lês fierder
Hâld de bûsdoek mar yn ‘e oanslach: in triennelûker fan formaat! Klik op ‘e tekst foar de muzyk.
