Wat in lûd, wat in frommes. Op it poadium klonk út de spegel fan de tiid in stim as in hûs. Dy kreake al wat yn ’e foegen, mar koe nei alle gedachten fan it dak ôf noch bêst de himel berikke. Bravo! In iepen doek foar it optreden fan Chi Coltrane yn it teater. It slachwurk, de basgitaar en de grutte piano by dat ferskuorrende leven fan de grand old little lady soargen bytiden foar fjoerwurk. De oerklanken út de santiger jierren daveren mei geweld oer de seal hinne en luts it entûsjaste publyk mei werom yn de tiid.
Ik hie dy stap flak foar de foarstelling al dien, wylst ik yn ’e foyer nijsgjirrich it konsertfolk deryn kommen seach.… Lês fierder

Dit is it, tocht ik en ik digere oer de see nei de einleazens fan it noarden. At myn blik as in kompasnuddel wurke, dan soe er nei it poalgebiet rikke. Ik socht lykwols gjin bestimming, dy hie ik al fûn. Mei de Noardsee op it netflues kearde ik de blik nei binnen ta, in momint fan besinning. De drokte fan de wrâld bestoar, it salvjende lûd fan wetter en wyn joech in stilte dêr’t it deistich leven yn weiwaard. Dat jout rêst, stelde ik fêst, mar soe it my stypje by it skriuwen? It fernuvere my dat ik it yn my omgean liet, de fraach wie in likegrut klisjee as de begjinrigels fan it stikje tekst dat ik besocht stal te jaan.… Lês fierder

‘Wat dogge we, in echten of in nepper?’ Boele skrille op út in slûchje. Wie’t no al wer safier? It fûle lûd fan Hidske, dat de fraach as in midswinterhoarn yn syn earen blaasde, tsjutte op de minne tiid. It rûn nei de ein. De demoanen koenen har mar klear meitsje, it tsjuster moast wer belies jaan. It wie net de stim fan syn oare helte dêr’t Boele Haspel troch fan’t sintrum rekke, mar de argewaasje en it gesoademiter fan de hjeldagen op kommendewei. Hy krige fuortendaliks lêst fan it soer. De noflike lange jûnen hoegden om him net mei in griemmank oan keunstljocht optúgd te wurden.… Lês fierder

Dizze tekst is printe yn Farsk 100, in ienmalige papieren útjefte fan dit tydskrift. Dêrom stiet dy net hjir online.… Lês fierder

‘Jawis fanke, fansels ha ik de hiele jûn derfoar sitten te hingjen. At der fuotbaljen op ’e buis is dan kin myn frou har wol ôfjaan. Mar dat docht se net, want der sil my dochs ien it pilske oanjaan moatte. Oars set ik it krat njonken de bank en dat giet har te mâl.’

Hotse stiet mei de hannen swaaiend wiidweidich ferslach te dwaan fan de húslike argewaasjes. Mei de lytse hat er krekt de âldste nei de basis brocht. It is syn dei om op it spul te passen. It mantsje fan krekt trije, mei in bongeltsje ûnder de noas, drintelet om syn heit hinne.… Lês fierder