Ik moat de lêste wike gauris weromtinke oan de tiid dat yn Berlyn ‘de muorre’ foel. Doe wie der in hiel oare sfear yn it lân as no. Der waaide ynienen in oare wyn. En dat joech enerzjy, fleur, in feilich gefoel. Gjin eangst mear foar oarloch, driging.

It siet der yn de jierren dêrfoar al wat oan te kommen. Want songen wy mei inoar net: ‘Leaver in Rus yn myn bêd as in krúsraket!’ En wy glimken doe’t wy letter ús Willem Alexander in bierke drinken seagen mei Poetin. Kinst dy no net mear yntinke. Al moat ik der ek net oan tinke dat ús kening dat no dwaan soe mei Trump of mei syn gnizende cowboys, sittend yn ’e bank, grutsk nei in slagge bombardemint op Jemen.… Lês fierder

Ferhúzje is in spannend aventoer. Benammen fan in doarp nei de stêd, wat ik die. Do begjinst der oan, mar witst net hoe’t it fiele sil. Ik bin grut wurden yn ’e stêd en ha twa jier yn in metropoal wenne. Yn it doarp ha ik krapoan in heal libben wenne. Dat hat foardielen en neidielen.

Dyn rêchpûde wurdt yn ’e rin fan ’e jierren fuld mei moai en minder moai. Yn in doarp hoechst mar ien tsjin te kommen dêr’tst efkes in praatsje mei dochst oer it waar of soks, om tagelyk te witten dat sy of hy de ynhâld fan dyn rêchpûde ken, fan it gelok en de tsjinslach, sûnder it der altyd oer te hawwen.… Lês fierder

Ja, sy wie der wer. Ik seach it. Se hie wer dûst. Grouwe dize hong yn de klaaikeamer fan de sportskoalle en ik rûkte har yn earste ynstânsje mear as dat ik har seach. Myn longen kamen fuort yn protest tsjin de rook fan goedkeape fioeltsjeslucht.

Troch de dize hinne seach ik har sitten. Breedút op it houten bankje, alhiel op har gemak, bliid dat der einlings ien yn ’e klaaikeamer kaam dêr’t se tsjin prate koe. Har eagen bleaunen hingjen op myn treningsbroek. ‘Sit dat no noflik?’ frege se, ‘Sa’n strakke legging foar it sporten?’ Ik fûn fan al, mar ik sei neat, want dan hearst ien oan te sjen.… Lês fierder

Ik woe in eintsje om. In frisse noas helje. Eefkes fierderop stie yn in foartúntsje in jonge man yn fytsklean nei de grûn te sjen. Hy hie de helm noch op, fyts oan ’e hân. ‘Bist wat kwyt?’ frege ik.
Hy kaam oerein, die de helm ôf, helle in hân troch syn krolhier en seach my oan. Ik koe him wol, hie him gauris troch de strjitte fytsen sjoen. Die my altyd wat oan ús J tinken. Selde wize fan fytsen ek.
‘Nee,’ sei er, ‘dat net. Mar der leit hjir in swarte kat.’
‘Wat is der mei dy kat? Oanriden?’… Lês fierder

Al yn gjin 20 jier hie ik by de Ikea west en no wie it sa fier. Heden hitskes, wat in winkel. Jo moatte net klaustrofobysk wêze om dêr wat keapje te wollen. Ast der ien kear yn bist, bist der fuort net wer út. Myn leave húsgenoat koe hjir syn hert mar ophelje. Hy is de man fan ‘handige dinkjes’. Eachjes dêr’t stikkene bledsjes yn ’e aginda mei reparearre wurde kinne, dûbelsidich plakbân, jierpelskylmeskes mei in punt foar de eagen. Kerse-ûntpitters, leppel om gêst ôf te weagen. Ik neamde him de dinkjesman. Dat doch ik no net mear. Ik ha ûnderwilens wol ûnderfûn hoe noflik it is dat hy foar alle húshâldlike tûkelteammen in ‘handich dinkje’ hat.… Lês fierder

As bern hie ik nuvere keunsten. Op sneintemoarn gie ik mei heit en mem nei tsjerke yn Boalsert. Heit nei de manljuskant, mem mei my nei de frouljuskant. Dat wie doe noch wol normaal. Oars as oars wie dat ik altyd ûnder de preek nei it húske ta moast. Us mem sei moarns: ‘Hast wol nei it húske ta west, foar do witst wol?’ Dat koe mem wol wolle, dat ik dat dien hie, mar dan wie er noch net ryp fansels.

Mar ja, as de preek begûn, dan wie it safier, dan moast ik. Ik luts mem skruten oan de mouwe en dan wist se wol hoe let at it wie.… Lês fierder

It hie der oerdei te waarm foar west. Dêrom gie ik jûns noch efkes it natuerpaad op dat njonken it spoar rint. Heal oerke hinne, heal oerke werom. Healwei rint in sydpaad mei gers. Dêr fyn ik gauris in klaverke fjouwer. It wie der noch krekt ljocht genôch foar. En ja, dêr hie ik wer ien. Foarsichtich lei ik it klaverke yn it omkaft fan myn tillefoan. Sa koe ik it thús kreas tusken it papier fan it Fryske Wurdboek lizze.

Eefkes fierderop, tusken de struken, bloeide samar in reade roas. Twa prachtige blommen leinen oer it paad, folop yn bloei.… Lês fierder