In blom,
in wite blom
hat myn grime dronken
yn ’e iensume stêd
en wol fan wolkens en beammen
neat mear witte.

Yn syn eagen ferwylgje de bern
fan ûngeduerich fleis
en tryste lieten
dy’t net mear te sjongen binne.

Wêr sil ik dizze ferwezen oere ophingje,
dizze oere dy’t my útdôvet
alear’t de snie de tongen
en de roazen fan ’e woastenij
ûnder it ferskuorde wyt stikke lit?

In blom,
in wite blom
hat myn grime dronken
yn ’e iensume stêd
en wol fan wolkens en beammen
neat mear witte.

Oersetting: Anne Feddema

Eine Blume,
eine weisse Blume
hat mein Zorn getrunken
in der verlorenen Stadt
und will von Wolken und Bäumen
nichts mehr wissen.… Lês fierder