as ik in grut hûs in filla in bûtenpleats
in kastiel in paleis sjoch of myn eigen hûs
in rjocht en sljocht hoekhûs fjouwer ûnder ien kap
tink ik altyd wêrom moat in mins grut wenje
wêrom sa’n soad romte as eigen ynnimme
net dat ik net genietsje fan dy bouwurken
en fan al it komfort dêr’t ik sels oer beskik
mar wat by myn wêzen heart is in lyts tintsje
yn myn hûs libje ik noflik en ûngemaklik
oan ien wei pleage troch dat dûbele gefoel
dêrom sloegen de folgjende rigels fan butcho
de japanske berchklûzener sa by my yn
sels in hut fan mar oardel fjouwerkante meter
bou ik tsjin ’t sin as it no ris net reine soe… Lês fierder

de moanne stiet hiel moai yn it noardeasten
net folslein rûn mear en net heech oan ’e loft
mar helder boppe donkere beamtoppen
by it ôfljochtsjen sjoch ik it by gelok
as ik noch even in stap nei bûten doch… Lês fierder

de achtertún is hielendal ynsletten
troch trije stiennen hokken fan ’e buorlju
troch ús eigen stiennen hok en garaazje
en by einsluten troch twa houten sketten
lokkigernôch allegear platte dakken
it himelferwulft spant der breedút boppe
de helte fan ’e grûn is betegele
in stiennige wrâld is it hjir achterhûs
mar fjouwer blomperkjes en in strypke gers
twa rjochtoppe japanske kersen yn bloei
wielderich en ryk fan ’t jier as nea earder
protsjend wytrôze jonggrien blêd dertusken
yn it kleare ljocht twa langstâlige pearse tulpen
en noch fjouwer rôze mei franjerânen
tsjin ’e noardmuorre folút in peaskeblom
út ’e rozet wei op wol njoggen stâlen
skerms mei likernôch tweintich giele blomkes
mar ik kin my min oerjaan oan ’e sinne
yn myn holle in wrâld wreed en yn ûnstjoer
tsjin it sket lykwols yn it ivige skaad
maitiidssinneblommen en blauwe drúfkes
út alle macht ek oan myn eagen lûke

PB… Lês fierder

hjir al fjouwer jier wenje en it net earder dien
in kuier meitsje troch it park fan over holland
no kin it dan wurde no’t ik nije knibbels ha
op ’e fyts is it mar in eintsje de strjitwei del
nieuwersluis foarby it fytspaad nei it pontsje op
hast oan ’e ein de yngong mei in balke derfoar
dêr rin ik omhinne en ik set de fyts tsjin in beam
it park wie slim ferwaarloazge hie ik meikrigen
utrechts landschap eigener fan bûtenpleats en park
hie no ta achterstallich ûnderhâld besletten
ferline jier oktober koe ik it net litte
bin ik der wat ferbean is even trochinne fytst
no sjoch ik yngeand nei wat der allegear dien is
fuort foaroan is in hoeke keal makke foar stinzeplanten
bloeie snieklokjes komme aronstsjelken op
twa keizerskroanen in inkelde titelroas
oerkommen nim ik oan út it park fan sterreschans
dat oare kant it fytspaad leit mar net tagonklik
spitich want in grutter ferskaat oan beammen struken planten
fan it paad ôf sjoch ik nei de foarm- en kleurepracht
park over holland is ferlike dêrmei ientoanich
in boskperseel eins mei rjochte paden en sleatten
dan stean ik op ’e sichtline fan ’e bûtenpleats
dy’t yn ’e fierte troant yn it folle jocht
it paad rint fan ’e strjitwei ôf rjocht it bosk yn
mei derlâns âlde en nij oanplante bûken
iepen oan ’e ein sjochst boppe de dyk út
de skippen op it amsterdam-rijnkanaal
begearich om my hinne sjend rin ik fierder
de sleatten binne slatten de wâlen keal makke
op plakken beammen en ûnderhout romme
in stik greide yn ’e midden soarget foar ynlikheid
tusken de beammen in hege keale stam
oerbliuwsel fan it tekoart oan ûnderhâld
in nij brechje oer folgje ik it rûngeande paad
hast oan ’e kanaaldyk ta en alhiel de súdkant lâns
troch de beammen hinne de flats fan breukelen
oan ’e oare hân wer de ljochte greide
oer in rjocht paad by in brede sleat lâns
kom ik wer út op ’e sichtline
tusken de bûken dêr oan ’e wolken ta
ek noch sa’n stam sûnder tûken en bast
ik eagje noch in kear nei over holland sels
it bûten leit oan ’e oare kant fan ’e strjitwei
ticht tsjin de vecht oan mei de foarkant der nei ta
oan ’e strjitkant is dwars op it hûs in stik oanboud
heech en lang dat foar de helte yn in fiver stiet
de tún der omhinne sober as it boskpark
allinne beammen wol in see oan snieklokjes
oer in oare fiver hinget in omwaaide beam
over holland liket ûnbewenne is it net
it hûs wurdt ferhierd troch de lânskipsstichting
gjin plak sa ryk oan iken lies ik yn it ledeblêd

(16-2-2022 – 17-2-2022)… Lês fierder

I

ik wurd oanlutsen troch wat my noch frjemd is
sa ha ik it tarotspul ta my nommen
wylst ik no mei de i ching op ’e bank lis
om mear oer mysels te witten te kommen

II

nostradamus hâlde it by in kwatryn
fassinearjend wat de man dêr yn dellei
ik my lyksa oan dy fjouwer rigels byn
myn eigen geheimtaal sa sjoch ik der nei

III

yn ’e tún ûnder de nachthimel toevje
my fludds wurd en kiefers keunst yn ’t sin bringe
hûnsstjer en hûnsblêd oaninoar skroevje
de myte mei in goed glês wyn byminge… Lês fierder

fan de fechtkant ôf de kade del
in iere maaitiidsdei begjin maart
de sinne skynt út in skjinne loft
it eastewyntsje is noch wat skraal
ea de skieding tusken ûntginnings
rint de kade no troch it wetter
rjochts beskut it wetterwingebiet
dan de iepen loenderfeanskeplasse
lofts earst in sleatsje en in stik lân
dan de rûne iepen wide blik
it sicht frij om’t alles noch keal is
it pluzich restant fan sigaren
op frijsteande brúngiele stâlen
de stoarmen fan in pear wike lyn
ha slim húshâlden in ravaazje
de elzebeammen yn folle bloei
de manlike hingjende katsjes
de froulike aaifoarmich rjochtop
wy jouwe ús op in bankje del
dat ús earder net opfallen wie
myn frou hopet op iisfûgeltsjes
dat se hjir binne heart se altyd
noch nea ha wy se te sjen krigen
en dan is dêr ús fêste bankje
yn ’e lijte fan strewelleguod
by de útsjochtoer op it westen
it is it útsochte plak foar ús
in sparkeljen fan tagedienens
ik beklim even it útsjochpunt
eagje nei merkels en túfeinen
hear dan noch ien de trep op kommen
yn fytsklean mei in fierrekiker
ik hear him iisfûgeltsjes sizzen
oft ik se al sjoen ha freget er
nee mar hy oant no ta ek noch net
hy wiist dan nei in stripe tichby
op wat dat op in betonplaat liket
en dêr rjochtoerein yn ’e wâl stiet
in nêstplak foar iisfûgels seit er
ta ferfanging fan hege wâlen
yn de plaat in tal fleangatten
yn de opmsiten grûn dêrachter
harren nêsten in soarte fan tunnels
yn de tiid dat se jongen hawwe
sjochst de âlden yn- en út fleanen
dat sil myn frou moai fine sis ik
en begjin tsjin de fûgeltsjeman
oer de stoarmskea op it kadepaad
hy fynt dat it foar de natuer goed is
de stoarmen ha opromming hâlden
ûnder dat wat swak en tenein wie
sûn en sterk krige sa de romte
him tankjend foar wat er ferteld hat
en foar syn wize wurden gean ik
om myn frou optein by te praten
mar sy hat it allegear al heard
wie gau by it wurd iisfûgeltsje
oereinsketten en neierkommen
sa sjochst mar seit se dat in praatsje
mei immen jin fertuten dwaan kin
op de dirk a.… Lês fierder

I

it byldsje hat yn ’e tún it moaiste stee
ik woe de betonnen oaljefant yn ’t sicht
god ganesha der by hawwe is in pree
foar it skriuwen fan in ferhaal in gedicht

II

yn ganesha ha ek ik myn godheid fûn
heit shiva sloech him de holle ôf de gek
it bern waard in oaljefanteholle jûn
mei him foar my meitsje ik no myn bestek

III

parvati woe graach ris baaie yn ’e mar
soan ganesha bewekke it paad nei har
shiva nei jierren fan hûs wer thúskaam
hy de jonge poerlilk de holle ûntnaam

IV

de mem yn triennen shiva syn rie te’n ein
in berneholle nimme gong him te mâl
in oaljefantsje waard gau de kop ôfslein
by parvati koe doe wer de laits fan stâl

 … Lês fierder