Op naar het keerpunt
Blind scherpt de schaatser zijn blik aan de einder.
Zijn huid schuurt de vlakte vlakker dan vlak
tot vlaktes in vertes verdwijnen.
Alleen nog die eeuwige guurgrauwe, deinende lijnen.
Land vindt water nooit meer terug.
Rouwlinten binden zijn droom
als een diepvriespakket op de rug.
Gedachten kruien als ijsschotsen tegen zijn slaap.
Hij is waar hij is maar hij is er niet meer.
Zijn sneeuwwitte bloed staat stil in de tijd.
In de as van zijn wezen brandt nog het vuur
van de dans waarmee hij de tocht der tochten begon.
Als hij Dokkum bereikt, weet hij dat hij zichzelf overwon.… Lês fierder