yn ekstaze
swolgje ik dyn azem yn;
fjochtsjend, myn trie
noch efkes stûkjend yn
taastende tûken, nim ik
mei oanlutsen strûpe en
ynhâlden siken dwyl
in flecht nei frijdom,
sweef lichthollich
nei einleas blau, mar
dronken ierde dûnset
stadich tichterby
slop flij ik reade wangen
del yn frjemd gers,
neist in kaartsje mei
dyn namme… Lês fierder